Στις πλούσιες χώρες, όπου ο κόσμος ενδιαφέρεται για την ποιότητα του αέρα και προσπαθεί να μειώσει τις εκπομπές του, ο άνθρακας δεν είναι της μόδας. Αλλού όμως, η ζήτηση για άνθρακα είναι ιδιαίτερα αυξημένη. Ο ΙΕΑ εκτιμά πως η παγκόσμια κατανάλωση θα αυξηθεί κατά ένα πέμπτο στα επόμενα 25 χρόνια, εάν οι κυβερνήσεις εμμείνουν στις σημερινές πολιτικές όσον αφορά την Κλιματική Αλλαγή. Όπως φαίνεται λοιπόν, μια νέα εποχή άνθρακα μας περιμένει.
Ο ΙΕΑ θεωρεί πως η Κίνα, που παράγει το 70% του ηλεκτρισμού της από άνθρακα, θα υλοποιήσει λιγνιτικούς σταθμούς συνολικής ισχύος 600 GW στα επόμενα 25 χρόνια, όσο δηλαδή παράγει από λιγνίτη η Ε.Ε., η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ σήμερα μαζί. Η ιαπωνική τράπεζα Nomura πιστεύει, μάλιστα, ότι τα μεγέθη αυτά είναι υποβαθμισμένα σε σχέση με την πραγματικότητα. Σύμφωνα με την ίδια, η Κίνα μπορεί να εγκαταστήσει 500 GW λιγνιτικών σταθμών ήδη από το 2015 και ως το 2020 θα έχει διπλασιάσει την εγκατεστημένη ισχύ της. Επίσης, αναμένει αύξηση και στον λιγνίτη της Ινδίας, αν και με πιο αργούς ρυθμούς.
Ακόμα και οι αναπτυσσόμενες χώρες που διαθέτουν σημαντικά αποθέματα θα αντιμετωπίσουν δυσκολία στην εκμετάλλευσή τους, ώστε να καλύψουν εγκαίρως τις ενεργειακές τους ανάγκες. Η Κίνα, μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός άνθρακα, αλλά ήδη έχει στραφεί στις ξένες αγορές τα τελευταία χρόνια και θα συνεχίσει να στηρίζεται επάνω τους. Η ακόρεστη ανάγκη της για ενέργεια και χάλυβα σημαίνει ότι θα χρειάζεται 5-7% περισσότερο άνθρακα κάθε χρόνο. Η Citigroup υπολογίζει ότι το 2011, η απαιτούμενη ποσότητα θα φτάσει τους 233 εκατ. τόνους. Όπως υποδεικνύει ο Ντάνιελ Μπρέμπνερ τηςDeutsche Bank, πρόκειται για περισσότερο άνθρακα από ότι διαθέτει ετησίως το Richards Bay της Νοτίου Αφρικής ή το Newcastle της Αυστραλίας, δηλαδή τα μεγαλύτερα λιμάνια στον τομέα αυτό παγκοσμίως.
Η εγχώρια παραγωγή έχει αποτύχει να συμβαδίσει με τη ζήτηση για πολλούς λόγους. Ο άνθρακας της Κίνας εντοπίζεται στο βορρά και στα δυτικά της χώρας, μακριά από τις μεγάλες πόλεις, οι οποίες χρειάζονται και την περισσότερη ενέργεια. Επίσης, τα κινεζικά ορυχεία είναι παλαιά, ο άνθρακας βρίσκεται βαθιά στο υπέδαφος και στοιχίζει πολύ η εξόρυξή του. Η συμφόρηση στον σιδηρόδρομο και στους δρόμους σημαίνει ότι οι εγχώριες παραγγελίες είναι λιγότερο αξιόπιστες και πιο ακριβές. Τέλος, η παραγωγή έχει δεχτεί πλήγμα από τις προσπάθειες της κυβέρνησης να κλείσει τα επικίνδυνα μικρά ορυχεία και να ενθαρρύνει τις συγχωνεύσεις.
Το εγχείρημα της Κίνας να ενισχύσει την παροχή άνθρακα περιλαμβάνει την κατασκευή μιας νέας επιβατικής σιδηροδρομικής γραμμής μεταξύ της ανατολής και της δύσης, η οποία θα λειτουργήσει από το 2013 και θα ελευθερώσει τα υπόλοιπα τρένα για τη μεταφορά πρώτων υλών. Τα τρένα υψηλής ταχύτητας θα βοηθήσουν την κατάσταση, αλλά προς το παρόν, η χώρα θα στηρίζεται στα πλοία και στον ξένο άνθρακα.
Η Ινδία είναι σε ακόμη δυσχερέστερη θέση για να αυξήσει την παραγωγή της. Μεγάλο μέρος των σημαντικών της αποθεμάτων κρύβεται κάτω από προστατευμένα δάση ή σε περιοχές εθνικών μειονοτήτων. Οι κακοί σιδηρόδρομοι δυσκολεύουν την μεταφορά του άνθρακα, ο οποίος είναι και κακής ποιότητας, ακατάλληλος για χρήση στους σύγχρονους σταθμούς παραγωγής ενέργειας. Συνεπώς, η Ινδία θα γίνει το 2015 ο μεγαλύτερος εισαγωγέας άνθρακα στον κόσμο και ήδη στηρίζεται πολύ στην εισαγωγήcoking coal για την παραγωγή χάλυβα.
Όλα αυτά είναι καλά μαντάτα για την εξορυκτική βιομηχανία. Η Nomuraθεωρεί πως η τιμή του θερμικού άνθρακα θα κορυφωθεί το 2012 στα 170 δολάρια ανά τόνο, έναντι 110 σήμερα. Οι ασιατικές εταιρείες θα επωφεληθούν περισσότερο: Η Ινδονησία είναι σήμερα ο μεγαλύτερος εξαγωγέας προς την Κίνα, λόγω της εγγύτητάς της και της καλής ποιότητας άνθρακα που εξάγει. Η χώρα αυτή διαθέτει λίγα αποθέματα, όμως η υψηλή τιμή θα ενισχύσει τις επενδύσεις της στην παραγωγή. Η Μογγολία είναι επίσης κοντά στην Κίνα και η Μοζαμβίκη θα μπορούσε να προστεθεί στον κατάλογο των μεγάλων, μαζί με την Αυστραλία, τη Νότια Αφρική και την Κολομβία.
Η έκρηξη του άνθρακα οδήγησε και σε ορισμένες σημαντικές συμφωνίες. Πέρυσι, ο αριθμός των συγχωνεύσεων και των εξαγορών άγγιξε τα 52 δις δολάρια σε αξία, όπως αναφέρει η Dealogic. Η εξορυκτική Rio Tinto προσέφερε 3,9 δις δολάρια Αυστραλίας για την Riversdale, η οποία διαθέτει ορυχεία στην Μοζαμβίκη. Οι κρατικές κινεζικές εταιρείες επίσης επενδύουν στο εξωτερικό. ΗYanzhou κατέβαλε 3,5 δις δολάρια για την αυστραλιανή Felix Resources το 2009.
Δύο ακόμη «γίγαντες» αναμένεται να κινηθούν: Οι ΗΠΑ διαθέτει σημαντικά αποθέματα και η ηλεκτροπαραγωγή της στρέφεται μακριά από τον άνθρακα (σήμερα καλύπτει το 50% των αναγκών). Οι περιβαλλοντικές ρυθμίσεις και το φθηνό αέριο αναγκάζει τις εξορυκτικές εταιρείες να στραφούν στο εξωτερικό. Όσον αφορά τη Ρωσία, με μαζικά αποθέματα μακριά από τα λιμάνια, ενδεχομένως θα υλοποιήσει τις κατάλληλες υποδομές για τη μεταφορά τους.
Οι δυνατότητες αυτές για τους παραγωγούς αποτελούν άσχημα μαντάτα για το περιβάλλον. Οι πολλοί σταθμοί παραγωγής της Κίνας θα είναι σχετικά αποδοτικοί και λιγότερο ρυπογόνοι από τους παλαιότερους, αλλά δεν πρόκειται και για σημαντική βελτίωση. Ο λιγνίτης είναι το πιο ρυπογόνο ορυκτό καύσιμο και είναι φθηνός μόνο και μόνο επειδή δεν κοστολογείται η επίδρασή του στο περιβάλλον.
Πράγματι, η έκρηξη του άνθρακα αποτελεί πλήγμα για τον περιορισμό των εκπομπών. Το Πρωτόκολλο του Κιότο θέτει τις χώρες προ των ευθυνών τους για τις άμεσες εκπομπές ρύπων. Όπως υποδεικνύουν οι περιβαλλοντολόγοι, οι πλούσιες χώρες που μειώνουν τη χρήση του άνθρακα στην παραγωγή ενέργειας, εξάγουν την πρώτη ύλη στις υπόλοιπες και απλά μετατοπίζουν το πρόβλημα. Ακόμα και οι μετριοπαθείς φιλοδοξίες της Κίνας για συμμετοχή του άνθρακα στην ηλεκτροπαραγωγή κατά 63% ως το 2015 δεν πρόκειται να της επιτρέψουν να ανεξαρτητοποιηθεί από αυτή την πηγή ενέργειας. Οι νέοι θερμικοί σταθμοί και οι εξαγωγές άνθρακα σηματοδοτούν μια διεύρυνση της χρήσης άνθρακα.
Πηγή energia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου