Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με σημαντικές γεωπολιτικές ευκαιρίες, οι οποίες σχετίζονται άμεσα με τον τομέα της ενέργειας. Τόσο η υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας για τον αγωγό ΤΑΡ, που είναι μια θαρραλέα κίνηση από την πλευρά της κυβέρνησης δεδομένων των δύσκολων σχέσεων με την Αλβανία (βλέπε μη επικύρωση της συμφωνίας του 2009 για καθορισμό θαλασσίων συνόρων), αλλά και οι υπόλοιπες εξελίξεις σε ΝΑ Μεσόγειο και σε ότι αφορά τις έρευνες υδρογονανθράκων, σηματοδοτούν την επιστροφή της χώρας μας στο γεωπολιτικό παιχνίδι.
Πρόκειται πράγματι για μια επιστροφή, εάν λάβουμε υπόψη ότι τα τελευταία δύο χρόνια εξαφανίστηκαν από τον χάρτη τρία σημαντικά έργα, δηλαδή (α) οITGI, (β) ο South Stream και (γ) ο Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη. Και ασφαλώς, το μεγαλεπήβολο έργο δημιουργίας ενεργειακού κόμβου το οποίο τόσο άρεσε στους πολιτικούς να διαφημίζουν. Το έργο του ΤΑΡ ουδόλως μπορεί να αντικαταστήσει όλα τα ανωτέρω, είναι όμως ένα αξιόλογο σχέδιο μέσω του οποίου η Ελλάδα θα έχει μόνο οφέλη, εφόσον περάσει τελικά από το ελληνικό έδαφος ο αγωγός για να μεταφέρει το αέριο του Σαχ Ντενίζ προς δυσμάς.
Στην παρούσα συγκυρία, πρέπει να ληφθεί υπόψη και η επανεκκίνηση των ερευνών υδρογονανθράκων στη Δυτική Ελλάδα, καθώς και η διεξαγωγή σεισμικών ερευνών στην ευρύτερη περιοχή, διαδικασίες οι οποίες και εξελίσσονται με γρήγορους ρυθμούς. Ακόμα, θα πρέπει να καταγραφεί το ενδιαφέρον της Ελλάδας για την ανάληψη έργων μεταφοράς του φυσικού αερίου που θα παράγει η Κύπρος και το Ισραήλ προς τις αγορές της Ευρώπης (βλέπε αγωγός East Med).
Η υποστήριξη αυτών των πολιτικών απαιτεί προπαντός μια μακροχρόνια, συνεπή και σταθερή στρατηγική (που σήμερα δεν υπάρχει) και την ένταξή τους σε ένα γενικότερο πλαίσιο γεωπολιτικής στόχευσης. Η μέχρι σήμερα εμπειρία στην Ελλάδα σε αυτά τα θέματα είναι αρνητική για τον απλούστατο λόγο ότι η κάθε προηγούμενη κυβέρνηση τα αντιμετώπιζε σε ευκαιριακή βάση, αποκλειστικά για λόγους προβολής. Κατ’ επέκταση, απαιτείται προπαντός συνεννόηση σε πολιτικό επίπεδο και έμπρακτη υποστήριξη στρατηγικών και πολιτικών με την ενεργοποίηση των κατάλληλων φορέων.
Τέλος, όπως μαρτυρά και η διεθνής εμπειρία, η ανακήρυξη ΑΟΖ από την πλευρά της Ελλάδος δεν αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την υλοποίηση των παραπάνω στόχων σε ότι αφορά το θαλάσσιο χώρο. Προφανώς, η ανακήρυξη ΑΟΖ είναι μια σωστή και απαραίτητη κίνηση που πρέπει να γίνει πράξη κάποια δεδομένη στιγμή όταν θα συντρέχουν ευνοϊκές για την Ελλάδα συνθήκες. Δεν μπορεί όμως να χρησιμοποιείται ως δικαιολογία και άλλοθι για την συνεχιζόμενη αδράνεια της χώρας σε αυτά τα κρίσιμα θέματα.
Πηγή energia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου