Ο IGB, το «Σπρώξιμο» των ΗΠΑ και το Θέατρο του Παραλόγου!

Απορίες προκαλεί η εμμονή των ΗΠΑ στην υποστήριξη ενεργειακών σχεδίων που δεν μπορούν να σταθούν σε αγορές που παραμένουν κλειστές. Ο περιορισμός της εξάρτησης της Βουλγαρίας από το ρωσικό αέριο και οι κινήσεις της Αθήνας.

Μας τα επεσήμανε τακτικός αναγνώστης, με αφορμή τα όσα έγραφε το Euro2day.gr αναφορικά με το μηδενικό ενδιαφέρον για δέσμευση χωρητικότητας στον ελληνο-βουλγαρικό αγωγό φυσικού αερίου –IGB.Αυτό που μας είπε, είναι ότι ο αγωγός αυτός προωθείται με τις «ευχές» ΕΕ και ΗΠΑ, πρωτίστως για να βοηθήσει τη Βουλγαρία να περιορίσει την εξάρτησή της από το ρωσικό αέριο. Τον ζητούν και Έλληνες, ώστε να διευκολυνθεί η πρόσβαση στα hubs της ΝΑ Ευρώπης στην Ελλάδα, κάτι που σήμερα μπορεί να γίνει για πολύ μικρές ποσότητες και με περιοριστικούς όρους, που αναιρούν τα όποια οφέλη.

Ωστόσο μας λένε, αν η Βουλγαρία, δηλαδή οι κρατικές της εταιρείες φυσικού αερίου, ήθελαν πραγματικά να αποκτήσει πρόσβαση σε αέριο και από άλλες πηγές, όπως του Αζερμπαϊτζάν ή υγροποιημένο, μέσω του ελληνικού δικτύου, θα μπορούσαν κάλλιστα να έρθουν σε συμφωνία ανταλλαγών (swaps) με τις ελληνικές κρατικές εταιρείες, ή με όποιον άλλον θέλουν.

Δηλαδή οι ποσότητες φυσικού αερίου που θα αγόραζαν οι Βούλγαροι θα έμεναν στο ελληνικό δίκτυο και αντίστοιχες ποσότητες που προορίζονται για την Ελλάδα μέσω του βουλγαρικού δικτύου, θα έμεναν στη Βουλγαρία.

Το γιατί δεν γίνεται αυτό, ή γιατί τόσα χρόνια με διάφορες δικαιολογίες η Βουλγαρία έχει μπλοκαρισμένα τα δίκτυά της  σχεδόν αποκλειστικά στην υπηρεσία της Gazprom, είναι κάτι που θεωρητικά το ερευνά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Πολύ αμφιβάλλουμε αν η ολοκλήρωση της έρευνας και η ανακοίνωση των συμπερασμάτων θα έχει κάποια πρακτικά αποτελέσματα, από τη στιγμή που οι μεγάλοι Ευρωπαίοι ενεργειακοί παίκτες, όπως Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, κάνουν το δικό τους παιχνίδι με τη Ρωσία. Οπότε γιατί να μην ακολουθήσει και η Βουλγαρία (και η Ελλάδα) για τις περιθωριακές ποσότητες που καταναλίσκει.
Έτσι, προκαλεί απορίες η εμμονή του State Department στην υποστήριξη σχεδίων όπως του ελληνοβουλγαρικού αγωγού-IGB, τα οποία, όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν μπορούν να σταθούν σε αγορές που παραμένουν κλειστές και ελεγχόμενες από κρατικά μονοπώλια. Αντί λοιπόν να πιέζουν και αυτοί για πραγματικό άνοιγμα των αγορών και κατάργηση των μονοπωλίων, πιέζουν για έργα που αποτελούν υπερεπενδύσεις, οι οποίες σε μικρό ποσοστό θα αξιοποιηθούν.
Ας μην ξεχνάμε εξάλλου, ότι και η αμερικανική Cheniere  που λέει ότι ενδιαφέρεται να πουλήσει αμερικάνικο LNG σε Ελλάδα και Βουλγαρία, όταν ο εκπρόσωπός της Jean Abiteboul ρωτήθηκε αν προτίθεται να δεσμεύσει χωρητικότητα στον αγωγό IGB, απάντησε αρνητικά. Έστω και αν, όπως ο ίδιος είπε, η κατασκευή του αγωγού αυτού, αποτελεί προϋπόθεση για την πώληση αμερικάνικου αερίου στις χώρες της περιοχής.
Το «θέατρο του παραλόγου» καλά κρατεί, με τον αμερικανό απεσταλμένο κ. Hochstein, να δηλώνει μετά τη συνάντησή του με τον Βούλγαρο Πρωθυπουργό Μπόικο Μπορίσοφ «ο διασυνδετήριος αγωγός IGB είναι κρίσιμος για την διαφοροποίηση των προμηθειών φυσικού αερίου της Βουλγαρίας».
Και μπορεί μεν οι Αμερικάνοι να είναι "κολλημένοι" στην στοχοπροσήλωσή τους για τον ελληνοβουλγαρικό αγωγό.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις όμως τι κάνουν; Πώς παρεμβαίνουν; Έχουν καταλάβει το παιχνίδι που παίζεται εδώ και χρόνια;

(Πηγή: euro2day.gr)