Το θέμα της ενέργειας βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο. Και δικαιολογημένα, αφού πρόκειται για ζήτημα υψηλής σπουδαιότητας για την προσπάθεια ανάκαμψης της χώρας. Δεν αναφέρομαι όμως στις προβλέψεις για πακτωλό υδρογονανθράκων στο Καστελλόριζο και αλλού στην ανατολική Μεσόγειο. Οι ειδικοί (επιστήμονες και κρατικοί λειτουργοί) γνωρίζουν την έλλειψη επαρκών επιστημονικών δεδομένων, τις διπλωματικές δυσκολίες αλλά και το χρονικό διάστημα που απαιτείται για την έναρξη εμπορικής εκμετάλλευσης ενός κοιτάσματος. Εφόσον επαληθευθούν οι προσδοκίες, όπως όλοι ευχόμαστε, θα χρειαστεί τουλάχιστον μία δεκαετία για να αρχίσουν να ρέουν τα πετροδολάρια. Ας το πάρουμε λοιπόν απόφαση ότι από μηχανής θεοί για την αντιμετώπιση της σημερινής κρίσης δεν υπάρχουν. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν ενδιαφέρουσες εξελίξεις για άλλα ζητήματα ενέργειας. Η γερμανική εταιρεία RWE ανακοίνωσε ότι εγκαταλείπει το κονσόρτσιουμ που προωθεί τον αγωγό Nabucco West στο πλαίσιο του Νότιου Ενεργειακού Διαδρόμου για τη μεταφορά φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν στην Ευρώπη. Αυτή η εξέλιξη ενισχύει την υποψηφιότητα του αγωγού ΤΑΡ που θα διασχίζει την Ελλάδα, την Αλβανία και την Αδριατική για να καταλήξει στην Ιταλία. Πρόκειται για μια επένδυση 1,5 δισ. ευρώ που θα δώσει στην Ελλάδα διακριτή θέση στον περιφερειακό και ευρωπαϊκό ενεργειακό χάρτη. Σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στην ενεργειακή συνεργασία με Ισραήλ και Κύπρο, αλλά και τον κάθετο ενεργειακό άξονα προς Βουλγαρία (IGB), μπορεί να μετατρέψει την Ελλάδα σε σημαντικό κρίκο της ευρωπαϊκής ενεργειακής αλυσίδας.
Μια άλλη σημαντική εξέλιξη, με δυνητικά σημαντικές οικονομικές και γεωπολιτικές συνέπειες, είναι η διαδικασία ιδιωτικοποίησης των εταιρειών ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ και ΕΛΠΕ. Παρατηρείται έντονο ρωσικό ενδιαφέρον (στο πλαίσιο μιας διπλωματικής και οικονομικής στρατηγικής για τον ενεργειακό «έλεγχο» της νοτιοανατολικής Ευρώπης, αλλά και τη διατήρηση της ρωσικής ενεργειακής επιρροής επί της Ευρώπης). Το ενδιαφέρον εκφράζεται είτε άμεσα, μέσω της Γκάζπρομ, είτε μέσω άλλων ρωσικών εταιρειών, και θεωρείται βέβαιο ότι θα προκαλέσει την αντίδραση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που έχει ζητήσει το άνοιγμα της ρωσικής ενεργειακής αγοράς σε θέματα μεταφορών και δικτύων για να επιτρέψει την είσοδο ρωσικών εταιρειών σε ευρωπαϊκές χώρες. Οι ευρωπαϊκές αιτιάσεις είναι πιθανόν δικαιολογημένες, αλλά από τη στιγμή που δεν διαφαίνεται αντίστοιχο ευρωπαϊκό (ή αμερικανικό) ενδιαφέρον για τις ελληνικές ιδιωτικοποιήσεις, τότε θα πρέπει να ληφθεί μια απόφαση σε επίπεδο κορυφής στην Ε.Ε. αν προτεραιότητα θα πρέπει να έχουν τα οικονομικά ή τα γεωπολιτικά κριτήρια. Αν επιλεγεί το δεύτερο, τότε η Ε.Ε. θα πρέπει με κάποιο τρόπο να «αποζημιώσει» την Ελλάδα για την απώλεια εσόδων 2 δισ. ευρώ (τόσο περίπου εκτιμάται το κόστος απόκτησης των εταιρειών).
Αντίστοιχη συνεννόηση σε κορυφαίο επίπεδο πρέπει να γίνει και με τις ΗΠΑ για να ξεκαθαριστεί αν το ενδιαφέρον για την ελληνική ενεργειακή αγορά (και οι τυχόν ενδοιασμοί για ρωσική είσοδο – αν και ενδεχομένως περιορισμένοι σε σύγκριση με το παρελθόν) μεταφράζονται σε ετοιμότητα για αντίστοιχες οικονομικές δράσεις. Αν όχι, η Ελλάδα θα πρέπει να προχωρήσει σε συγκεκριμένες επιλογές.
(από την εφημερίδα "KAΘΗΜΕΡINH", 19/12/2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου