Μετά τις εκλογές η επιχείρηση είναι πλέον υποχρεωμένη να λάβει μέτρα για τον περιορισμό του φαινομένου και με δεδομένη την πίεση που ασκεί στα οικονομικά της, και η τελευταία ζημιογόνος χρήση.
Αν η ΔΕΗ προχωρήσει τελικά στις διακοπές της ρευματοδότησης στα αντλιοστάσια, μεγάλες εκτάσεις της χώρας θα μείνουν απότιστες μέσα στο καλοκαίρι, που αναμένεται ιδιαίτερα ζεστό. Η παραγωγή θα μειωθεί κάθετα, ενώ θα υποβαθμιστεί και η ποιότητα των προϊόντων. Το εισόδημα των παραγωγών θα κατρακυλήσει ακόμη περισσότερο με ότι συνεπάγεται κάτι τέτοιο.
«Θα είναι μια πραγματική καταστροφή» επισημαίνουν εκπρόσωποι των αγροτών, χωρίς όμως να μπορούν να δώσουν άμεση και κοινώς αποδεκτή λύση. Το εύκολο θα ήταν να αναλάβει να πληρώσει τα χρέη αυτά προς τη ΔΕΗ το κράτος, είτε χρέωνε, είτε όχι τους παραγωγούς. Κάτι τέτοιο όμως δεν μπορεί πλέον να συμβεί και αυτό το αντιλαμβάνονται οι πάντες.
Η ΔΕΗ από την πλευρά της υποστηρίζει ότι δεν μπορεί πλέον να συντηρεί το «χορό εκατομμυρίων» που έχει στηθεί στην πλάτη της και που έχει ως αποτέλεσμα να την αναγκάζει σε δωρεάν παροχή ενέργειας, τη στιγμή μάλιστα που συνεχίζει να γράφει ζημιές.
Η ιστορία ξεκινάει από πολύ παλιά και απλώς τα τελευταία χρόνια έχει φθάσει ο «κόμπος στο χτένι».
Η κακή διαχείριση του νερού στη χώρα μας είναι ένα γεγονός, που έχει αναδείξει και η ΠΑΣΕΓΕΣ εντάσσοντας τις σχετικές πρωτοβουλίες στην κορυφή της δράσης της σε μια προσπάθεια να ληφθούν μέτρα όσο το δυνατόν νωρίτερα και με δεδομένο ότι χωρίς νερό και μάλιστα καλής ποιότητας δεν μπορεί να υπάρξει γεωργία και κτηνοτροφία.
Οι ΓΟΕΒ και ΤΟΕΒ που έχουν την ευθύνη διαχείρισης των νερού για άρδευση και άλλη αγροτική χρήση φαίνεται ότι ποτέ δεν έκαναν τη δουλειά τους.
Τα δίκτυα είναι ασυντήρητα με τρομερές διαρροές και μεγάλη σπατάλη ύδατος και κυρίως ουδέποτε εισέπραξαν στην πλειονότητά τους αυτό το μικρό τίμημα που έπρεπε από τους αγρότες-χρήστες του νερού.
Μάλιστα από τότε που πέρασαν στην αρμοδιότητα των Δήμων η κατάσταση φαίνεται πως επιδεινώθηκε, καθώς οι οφειλές στους ΓΟΕΒ και ΤΟΕΒ αποτέλεσαν αντικείμενο διαπραγμάτευσης και ρουσφετιού με τους κατά τόπους αγρότες.
Το αποτέλεσμα αυτών των πρακτικών είναι οι αγρότες στις περισσότερες περιοχές της χώρας να χρωστάνε εκατοντάδες εκατομμύρια για τη χρήση του νερού, να μην πληρώνουν ούτε ένα ευρώ και αντιστοίχως οι ΓΟΕΒ να μην εξυπηρετούν τις υποχρεώσεις τους κυρίως προς τη ΔΕΗ, που ως τελικός αποδέκτης του προβλήματος συσσωρεύει ανείσπρακτες οφειλές, ενώ συνεχίζει να ξοδεύει «δωρεάν ενέργεια».
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της επαρχίας Μεσολογγίου, που οι παραγωγοί οφείλουν στον τοπικό ΓΟΕΒ περίπου τρία εκ ευρώ ενώ ο οργανισμός οφείλει στη ΔΕΗ πάνω από δύο εκατομμύρια ευρώ, τα οποία βεβαίως αδυνατεί να πληρώσει. Κάτι ανάλογο συμβαίνει στις περισσότερες περιοχές της χώρας με αρδευόμενες καλλιέργειες εκτινάσσοντας τη «μαύρη τρύπα» σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
Γεγονός είναι ότι οι αγρότες δεν έχουν μάθει να πληρώνουν το νερό που καταναλώνουν για τις καλλιέργειές τους και πολύ δύσκολα θα πεισθούν χωρίς διοικητικά μέτρα και μάλιστα αυστηρότατα να εξοφλήσουν τις οφειλές τους. Θυμάται κανείς την περίφημη έκθεση Σπράου λίγο μετά τις αρχές της δεκαετίας του 1990 στην οποία επισημαινόταν η ανάγκη να μπουν ρολόγια και στο νερό για αγροτική και κτηνοτροφική χρήση. Αντί όμως να γίνει κάτι τέτοιο, τελικά δόθηκε η δυνατότητα να μην πληρώνουν ούτε το ρεύμα για τα αντλιοστάσια της περιοχής τους.
Οι οργανισμοί διαχείρισης του νερού για άρδευση από την πλευρά τους αδυνατούν να συμμαζέψουν τα οικονομικά τους και μόνο τους μέλημα μέχρι τώρα είναι η εξασφάλιση της πληρωμής μισθών στο υπεράριθμο και στη δική τους περίπτωση προσωπικό. Σε πολλές των περιπτώσεων και αυτό έγινε με την παροχή χρήματος από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ενώ, λοιπόν, έχουν τη δυνατότητα να συντηρηθούν με δικά τους έσοδα, δεν τα εισέπρατταν και μεταβίβαζαν το βάρος στο μέσο φορολογούμενο πολίτη μέσω του προϋπολογισμού.
Μέχρι τις εκλογές πάντως δεν πρόκειται να υπάρχει διακοπή του ρεύματος στα αντλιοστάσια, όπως διαβεβαιώνουν παράγοντες της ΔΕΗ, αλλά αμέσως μετά και τους πρώτους καλοκαιρινούς μήνες ενδέχεται να συμβεί ότι απεύχεται ο μέσος αγρότης και κτηνοτρόφος αλλά και η χώρα γενικότερα, που στηρίζει πολλά στις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων για τη σταθεροποίηση της οικονομίας. Αν δεν βρεθεί άμεσα λύση που να ικανοποιεί και τις δύο πλευρές το πρόβλημα θα είναι πραγματικά μεγάλο στην πιο κρίσιμη στιγμή.
(Από το ένθετο ΠΑΡΑΓΩΓΗ στο ΧΡΗΜΑ plus, 21/04/2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου