Η ενεργειακή ατζέντα της ελληνικής επικαιρότητας «βομβαρδίζεται» από τα προβλήματα που φέρνει το παρατεταμένο ψύχος στον ενεργειακό εφοδιασμό της χώρας, την αγωνία για το τι μέλλει γενέσθαι με τις εισαγωγές ιρανικού αργού εν όψει εμπάργκο από την Ε.Ε. – ή … αντι-εμπάργκο από την Τεχεράνη - αλλά και τις ζοφερές προοπτικές για την ήδη χρεοκοπημένη οικονομία μας από το «ράλλυ» των διεθνών τιμών αργού. Και μέσα σε όλα αυτά, έχουμε και το νομοσχέδιο του πολυδιαφημισμένου πρότζεκτ «Ήλιος», που εστάλη εχθές στο Υπουργικό Συμβούλιο. Για το πρόγραμμα αυτό πρέπει απλά να έχουμε υπ’ όψιν μας πως δεν έχει στηθεί με σοβαρές προδιαγραφές και πως έχει στόχο μόνο τις ταμειακές ανάγκες της εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους, παρά την «αναπτυξιακή» φιλολογία για τον ελληνικό κλάδο των ΑΠΕ.
Ας δούμε, όμως, τι γίνεται σήμερα πέραν του Ατλαντικού…Τη στιγμή, λοιπόν, που το αργό βρίσκεται πλέον πάνω από τα 120 δολ. το βαρέλι, οι ΗΠΑ βρίσκονται για πρώτη φορά πολύ κοντά στον παλιό διακηρυγμένο στόχο τους για ενεργειακή ανεξαρτησία. Όπως σημειώνει το Bloomberg, το πρώτο 10μηνο του 2011 η υπερδύναμη κάλυψε την εσωτερική της ενεργειακή ζήτηση κατά 81% από εγχώριες πηγές, όπως πετρέλαιο και φυσικό αέριο, αλλά και σημαντική συμμετοχή των ΑΠΕ.
Με τα σύννεφα της έντασης να πυκνώνουν όσον αφορά το Ιράν, με την αστάθεια να έχει γίνει ενδημική στις χώρες της «Αραβικής Άνοιξης», η ενεργειακή επάρκεια των ΗΠΑ λύνει τα χέρια της κυβέρνησης Ομπάμα σε επίπεδο ελιγμών στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Παράλληλα, σε μία στιγμή που η Ευρωζώνη μαστίζεται από μία πρωτοφανή κρίση χρέους, η μικρότερη εξάρτηση των ΗΠΑ από εισαγωγές αργού και η «επανάσταση του shale gas» αναμένεται να έχει γι’ αυτήν και μεγάλης σημασίας δημοσιονομικό όφελος. Υπολογίζεται ότι με τους σημερινούς ρυθμούς απεξάρτησης από πετρελαϊκές εισαγωγές, η Αμερική, ως το 2020, θα εισάγει 4 εκατ. βαρέλια την ημέρα, ελαφρύνοντας το - ύψους 513 δις δολ. - έλλειμμα των εμπορικών της συναλλαγών κατά 145 δις δολ.
Όσον αφορά τις ΑΠΕ, αν και αντιμετωπίζουν τον ανταγωνισμό των συμβατικών μορφών ενέργειας, που οι ΗΠΑ διαθέτουν σε μεγάλο βαθμό, εντούτοις κατέχουν κεντρική θέση στην ατζέντα του Προέδρου Ομπάμα. Επί παραδείγματι, πρόγραμμα της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης έχει δώσει ως σήμερα 1,5 δις σε κεφάλαια για στήριξη 22.000 πρότζεκτ ηλιακής ενέργειας, τα οποία έχουν αντλήσει, χάρη σε αυτό, δάνεια ύψους 24 δις δολ. Αλλά ιδιαίτερα φιλόδοξα είναι και τα σχέδια του Αμερικανού Προέδρου εν όψει της νέας του θητείας. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στον προϋπολογισμό του 2013 προβλέπονται 2,3 δις δολ. για ερευνητικά προγράμματα στον τομέα των ΑΠΕ (αύξηση 25% σε σχέση με το αντίστοιχο κονδύλιο στον εφετινό προϋπολογισμό).
Ας επιστρέψουμε πάλι στην πραγματικότητα της χρεοκοπημένης Ελλάδας και ειδικά στον τομέα των ΑΠΕ. Όπως έχει τονίσει επανειλημμένα το energia.gr, και όπως παραδέχθηκε πρόσφατα και επισήμως το γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών, το πρότζεκτ «Ήλιος» έχει στόχο γερμανικές επενδύσεις στις ελληνικές ΑΠΕ, αλλά όχι και εξαγωγές ρεύματος προς την Ευρώπη, από ελληνικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον κλάδο των φωτοβολταϊκών, διότι κάτι τέτοιο θα επιβάρυνε τους Γερμανούς καταναλωτές.
Δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει το ότι διατυμπανίζεται το παραπάνω πρόγραμμα σχεδόν ως ο «κεντρικός πυλώνας ενεργειακής ανάπτυξης» στην Ελλάδα. Η προχειρότητα και η αδράνεια της πολιτικής ηγεσίας έχει δώσει ως τώρα απτά δείγματα σε κάθε τομέα, και ιδίως σε αυτόν της ανάπτυξης – πώς αλλιώς θα φτάναμε, άλλωστε, στη σημερινή κατάσταση; Π.χ. όταν η χώρα έμπαινε στο Μνημόνιο, τον Μάιο του 2010, ήταν φανερό ότι η πολιτική δημοσιονομικής εξυγίανσης θα στερούσε από την οικονομία σημαντικούς πόρους είτε λόγω αύξησης φορολογίας, είτε λόγω μείωσης μισθών και συντάξεων, είτε λόγω μείωσης στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Κι όμως, κανείς δεν σκέφτηκε την εποχή εκείνη να φέρει εσπευσμένα προς ψήφισιν νέο επενδυτικό νόμο στη θέση του προηγουμένου, η ισχύς του οποίου είχε λήξει κάποιους μήνες πριν. Ο νέος νόμος (3908/2011) – ο οποίος, ας σημειωθεί ότι εξαιρεί τα φωτοβολταϊκά - ετέθη σε ισχύ μόλις τον Φεβρουάριο του 2011, με την αγορά να βρίσκεται σε πρωτοφανή ύφεση.
Δεν θα μπορούσαμε να αναμένουμε κάτι διαφορετικό από την ελληνική πολιτική τάξη, η οποία δηλώνει απερίφραστα πως «δεν είχε χρόνο να διαβάσει το Μνημόνιο» ή που ευαγγελίζεται επαναδιαπραγματεύσεις, την ευθύνη των οποίων δεν αναλαμβάνει όταν έχει την ευκαιρία.
Την στρατηγική Ομπάμα για τις ΑΠΕ την καταλάβαμε από όσα αναφέραμε ενδεικτικά παραπάνω. Η ελληνική στρατηγική ποια είναι; Μάλλον αυτή που ισχύει και στους άλλους τομείς: εξαγορά χρόνου και … προσευχή να αντέξουμε μέχρι να αλλάξει το κλίμα στην Ε.Ε. και κάτι, ως «από μηχανής Θεός», να αλλάξει την κατάσταση στην παγκόσμια οικονομία !
Πηγή energia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου