Όπως μεταξύ άλλων, αναφέρεται στη σχετική
απόφαση, σε αντίθεση με τους Θερμοηλεκτρικούς Σταθμούς, των οποίων το κόστος παραγωγής
εξαρτάται άμεσα από το κόστος καυσίμου, οι Υδροηλεκτρικοί Σταθμοί έχουν φαινομενικά
μηδενικό κόστος, δεδομένης της φυσικής εισροής του νερού στους ταμιευτήρες και του
ελάχιστου κόστους λειτουργίας τους.
Ωστόσο, υπάρχει το έμμεσο κόστος της χρήσης του νερού, που σχετίζεται με την
εξοικονόμηση που προκύπτει λόγω της μη λειτουργίας των Θερμοηλεκτρικών Σταθμών που
υποκαθίστανται από τους Υδροηλεκτρικούς. Το έμμεσο αυτό κόστος, το οποίο προσδιορίζει
την αξία του νερού ως υποκατάστατου καυσίμων θερμικών σταθμών και εκφράζει την
πλασματική (στη σχετική βιβλιογραφία αναφέρεται συχνά ως σκιώδης τιμή ή shadow value)
τιμή του νερού σε €/m
3
ή, με τις κατάλληλες μετατροπές, σε €/ΜWh, προκύπτει από την
επίλυση προβλημάτων βελτιστοποίησης (προβλήματα υδρο-θερμικής συνεργασίας) και
ταυτίζεται με τους σχετικούς πολλαπλασιαστές Lagrange των προβλημάτων
βελτιστοποίησης.
Ο Λειτουργός της Αγοράς υπολογίζει καθημερινά, δυνάμει του Άρθρου 44, παρ. 5 του
ΚΣΗΕ, το Μεταβλητό Κόστος των Υδροηλεκτρικών Μονάδων σε Ευρώ ανά MWh, το οποίο
αποτελεί το κάτω όριο της τιμής των Προσφορών Έγχυσης τους.
Η παρούσα μεθοδολογία
δεν συνιστά υποκατάσταση της επίλυσης των προβλημάτων υδρο-θερμικής συνεργασίας,
ούτε σκοπεύει στον προσδιορισμό της βέλτιστης χρησιμοποίησης των υδάτινων πόρων. Η
σχετική αρμοδιότητα είναι των ιδιοκτητών των Υδροηλεκτρικών Μονάδων.
Η μεθοδολογία
αποσκοπεί στην εύρυθμη λειτουργία της Αγοράς Ηλεκτρικής ενέργειας, με την εισαγωγή
κανόνων που επιτρέπουν την ανάπτυξη συνθηκών υγιούς ανταγωνισμού και την αποτροπή
φαινομένων κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης στην Αγορά, ενώ παράλληλα δεν εισάγουν
εμπόδια στη βέλτιστη χρήση των υδάτινων αποθεμάτων.
Πηγή energia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου