Αν η Ελλάδα ήταν μια παλαιού τύπου βιομηχανική χώρα, θα έκανε, μέσες-άκρες, τις ίδιες συζητήσεις για τα ενεργειακά θέματα, με αυτές που κάνει σήμερα με μόνη αφορμή την πώληση της διαχείρισης δύο κρατικών εταιρειών, της ΔΕΠΑ και της ΔΕΣΦΑ. Πλην, όμως, η χώρα μας έχασε όλη τη φάση της βιομηχανικής επανάστασης, έχασε και την άνοδο των προοδευτικών ιδεών που κατά κανόνα συνόδευσαν την ταχεία συσσώρευση κεφαλαίου και πλούτου, έχασε και την ευκαιρία να αποκτήσει σοβαρούς, εθνικούς και δημιουργικούς επιχειρηματίες.
Οι διαπραγματεύσεις που γίνονται την εποχή αυτή, με αφορμή τις δύο παραπάνω ιδιωτικοποιήσεις και την επικείμενη πώληση μέρους των δραστηριοτήτων που μονοπωλεί η ΔΕΗ, αποδεικνύουν τη σημασία που έχει η εμπέδωση μακρόπνοης στρατηγικής για τη θέση της χώρας στις διεθνείς αγορές.
Βεβαίως, ένα τόσο καλό συμβόλαιο, όπως αυτό που είχε η Ρωσία με την Ελλάδα, μέσω του οποίου αγοράζουμε φυσικό αέριο, είναι ενδιαφέρον θέμα. Το μόνο παράδοξο είναι ότι ενώ στη Ρωσία έγιναν, από τότε, κάποιες σπουδαίες αλλαγές, τις οποίες αντιλαμβάνεται πολύ καλά η διάδοχος Gazprom, στην Ελλάδα ο εκπρόσωπος παραμένει πάντοτε ο ίδιος ενεργειακός μεσολαβητής.
Το κρίσιμο θέμα στην ενέργεια είναι, προφανώς, το κόστος της. Εχουμε φάει ένα απίθανα μεγάλο μέρος του εθνικού κάρβουνου, στα απέραντα πεδία λιγνίτη της ελληνικής Μακεδονίας και βρεθήκαμε με πανάκριβη ενέργεια επειδή και το ρωσικό αέριο μας έρχεται σε τιμές σαουδαραβικού πετρελαίου.
Πριν από μερικά χρόνια, οι ίδιοι παράγοντες που παρακολουθούν με προσοχή τις συζητήσεις του πρωθυπουργού, ανησυχούσαν μήπως κατορθώσει ο καθηγητής Τάκης Αθανασόπουλος να κάνει πράξη το απλό και γι’ αυτό πολύ δυνατό σχέδιο ανοίγματος της ελληνικής αγοράς ενέργειας προς τη Δύση. Ο Γερμανός επενδυτής θα κατασκεύαζε εργοστάσια που θα κατανάλωναν γερμανικό άνθρακα, ώστε και η αγορά να ανοίξει στους ιδιώτες και λιγνίτης να μείνει για τις επόμενες γενιές. Κυρίως όμως θα ήμασταν σήμερα λιγότερο εξαρτημένοι από το πολύ ακριβό ρωσικό αέριο, που παράγει πανάκριβη ηλεκτρική ενέργεια. Σκεφτείτε πως 1 μεγαβατώρα ρεύματος από λιγνίτη έχει κόστος 30 ευρώ και από το αέριο 100!
Αν ο κ. Σαμαράς πουλήσει τον χονδρέμπορο ΔΕΠΑ, κάνοντας μάλιστα μπίζνες «Κυβέρνηση-προς-Κυβέρνηση», θα έχει πωλήσει πρακτικώς ένα συμβόλαιο «αποκλειστικότητας» στη μεγαλοπαραγωγό εταιρεία Μίλερ-Πούτιν. Ποιος θα εξασφαλίσει ότι θα υπάρξει επαρκής ανταγωνισμός στη διαμόρφωση των τιμών;
Είπαμε να προχωρήσουμε την αποκρατικοποίηση, όχι να υπογράψουμε ότι θα πληρώνουμε το αέριο δύο φορές πιο ακριβά απ’ όλους τους άλλους Ευρωπαίους!
(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 22/05/2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου