Η απόφαση για έκδοση Πιστοποιητικού Ενεργειακής Απόδοσης πριν ακόμη εφαρμοσθεί συγκεντρώνει τα πυρά τόσο των ιδιοκτητών ακινήτων, όσο και των κατασκευαστών οικοδομών. Οι αντιδράσεις επικεντρώνονται κυρίως στο κόστος που συνεπάγεται το πράσινο πιστοποιητικό και εμμέσως πλην σαφώς στη δημιουργία ενός ακόμη κλειστού επαγγέλματος, αυτό του ενεργειακού επιθεωρητή, τη στιγμή που υποτίθεται ότι η κυβέρνηση προωθεί το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.
Από την άλλη πλευρά, η χώρα μας είναι υποχρεωμένη, με βάση κοινοτική οδηγία, να λάβει μέτρα για τη μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης των κτιρίων. Κι αυτό φαίνεται να προσπαθεί να κάνει, με την ενεργειακή πιστοποίηση. Υπό αυτήν την έννοια το ενεργειακό πιστοποιητικό θα είχε νόημα, αν είχε προηγηθεί ένα εθνικό πρόγραμμα εξοικονόμησης ενέργειας. Διότι έτσι, δεν θα περιοριζόμασταν στην καταγραφή των κτιρίων που είναι ενεργοβόρα, αλλά θα υπήρχε η δυνατότητα να υλοποιηθούν και δράσεις που θα συνέβαλαν ουσιαστικά στην ενεργειακή απόδοση τους. Τώρα για άλλη μία φορά βάζουμε το κάρο μπροστά από το άλογο.
Επειδή δεν είμαστε καχύποπτοι, ας δούμε πώς θα λειτουργήσει το συγκεκριμένο πιστοποιητικό. Κάποιος που θέλει να αγοράσει ένα σπίτι, ένα κατάστημα, ή ένα γραφείο, ή να μισθώσει ένα ολόκληρο κτίριο (για τη μίσθωση κατοικιών η έκδοση πιστοποιητικού πήρε αναβολή ένα εξάμηνο) οφείλει πρώτα να έχει στα χέρια του ενεργειακό πιστοποιητικό. Πολύ καλά ως εδώ. Θα προσφύγει στον ενεργειακό επιθεωρητή της γειτονιάς του, θα τον πληρώσει αδρά (ορίσθηκαν διοικητικά συγκεκριμένες κατώτατες τιμές) και θα πάρει στα χέρια του ένα χαρτί που θα λέει, αν το ακίνητο για το οποίο ενδιαφέρεται να αγοράσει είναι σπάταλο ενεργειακά ή όχι. Σε τι μπορεί να του χρησιμεύσει αυτό, αν εξαιρέσουμε την όχι και τόσο ευκαταφρόνητη δαπάνη στην οποία θα υποχρεωθεί να υποβληθεί; Ενδεχομένως, στη διαπραγμάτευση μιας καλύτερης τιμής αγοράς ή μίσθωσης, αν διαπιστωθεί ότι το ακίνητο πάσχει ενεργειακά. Αυτό είναι ένα θετικό στοιχείο, θα λέγαμε, αλλά έχει βραχυπρόθεσμο όφελος. Το ζήτημα δεν είναι να κερδίζει (;) ο ένας και να χάνει ο άλλος σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων.
Το ζήτημα είναι από κει και πέρα τι γίνεται; Το ενεργειακό πιστοποιητικό δεν υποχρεώνει κανέναν να προβεί στις επόμενες ενέργειες για τη βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης των ακινήτων.
Το ένα και μοναδικό πρόγραμμα που θα μπορούσε να συνδυασθεί με το ενεργειακό πιστοποιητικό, το «Εξοικονομώ κατ’ οίκον», που περιλαμβάνει τέτοιου είδους δράσεις, με κρατική επιδότηση, πάει από τον Άννα στον Καϊάφα. Και ουδείς μπορεί να πει με ασφάλεια πότε θα προκηρυχθεί επιτέλους. Κάθε φορά αναφύεται και ένα εμπόδιο και το πρόγραμμα παραμένει τελικά στα συρτάρια του ΥΠΕΚΑ. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι η χώρα μας παρουσιάζει τεράστιο πρόβλημα στη σπατάλη ενέργειας λόγω της παλαιότητας των υφιστάμενων κτιρίων. Θεωρητικά όλοι το παραδέχονται, πολιτεία και συναφείς φορείς, αλλά μένουμε στις διαπιστώσεις. Ή στα ημίμετρα, όρα, ενεργειακό πιστοποιητικό.
Χωρίς να θέλουμε να ασπαστούμε τις αντιδράσεις που καταγράφηκαν από την πλευρά των ιδιοκτητών ακινήτων και των κατασκευαστών οικοδομικών έργων, θα συμφωνήσουμε μαζί τους στο κομμάτι εκείνο που έχει να κάνει με τη δημιουργία μίας ακόμη κάστας κλειστού επαγγέλματος. Έχοντας μάλιστα υπόψη και το μεγάλο φαγοπότι που έγινε και γίνεται με τις μελέτες για τα φωτοβολταϊκά συστήματα, είμαστε εξαιρετικά καχύποπτοι από τη βιασύνη να εφαρμοσθεί το ενεργειακό πιστοποιητικό, όταν, μάλιστα, δεν έχουμε δει να υπάρχουν συνολικά και συγκεκριμένα μέτρα για την εξοικονόμηση και τη διαχείριση ενέργειας στα κτίρια, η οποία, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι η πιο φθηνή, εναλλακτική, ήπια, καθαρή και άμεση πηγή ενέργειας, με θετικά αποτελέσματα για το περιβάλλον και τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης. Αλλά αυτά είναι μάλλον ψιλά γράμματα για αυτούς που υποτίθεται ότι σχεδιάζουν την ενεργειακή πολιτική μας.
Πηγή energia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου