Από τα «τεστ αντοχής» της χώρας, της ελληνικής κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος, στα «τεστ αντοχής» των ευρωπαϊκών πυρηνικών αντιδραστήρων, τους ανεπαρκείς ελέγχους και τις σοβαρές ελλείψεις που παρουσιάζουν οι σταθμοί των Βαλκανίων, όπως αποκαλύπτεται σε έρευνα μετά τη Φουκουσίμα.
Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μετά το τελευταίο πυρηνικό ατύχημα στην Ιαπωνία η Ευρωπαϊκή Ενωση αποφάσισε να υποβάλει τους 143 πυρηνικούς αντιδραστήρες σε ειδικά τεστ (stress tests) με στόχο να κατευνάσει τις ανησυχίες του κόσμου. Ετσι, λοιπόν, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ήρθε σε συμφωνία με τις εθνικές αρχές (των χωρών-μελών) για την πυρηνική ασφάλεια και για την εθελοντική (όμως) υποβολή των ευρωπαϊκών αντιδραστήρων σε τεστ αντοχής. Υποτίθεται ότι, βάσει του σχεδίου, οι εθνικές αρχές έπρεπε να είχαν καταθέσει μέχρι τις 15 Αυγούστου προσωρινές αναφορές και έως το τέλος του τρέχοντος έτους τις τελικές αναφορές.
Μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου είχαν κατατεθεί περισσότερα από 10.000 επίσημα έγγραφα και η «ανάλυση» των στοιχείων συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Τα «κενά ασφαλείας» στους 143 πυρηνικούς αντιδραστήρες της Ε.Ε. έρχεται να αποκαλύψει η Greenpeace, η οποία προχώρησε σε προκαταρκτική εξέταση των αποτελεσμάτων που προέκυψαν από τα επίσημα τεστ. Από τα έγγραφα συνάγεται ότι παρουσιάζεται μια σειρά τεχνικών προβλημάτων και παραλείψεων σε ό,τι αφορά τη θωράκιση των αντιδραστήρων απέναντι σε φυσικές καταστροφές ή επιθέσεις.
Συγκεκριμένα: Κανένας σταθμός δεν μπορεί να αντέξει σε πρόσκρουση με ένα μεσαίου μεγέθους επιβατικό αεροπλάνο, όπως ένα «Boeing 767», ο τύπος που είχε χρησιμοποιηθεί εναντίον των «Διδύμων» στις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, λέει ο Τάκης Γρηγορίου, από το ελληνικό γραφείο της Greenpeace. «Επιπλέον, το σενάριο της ταυτόχρονης παύσης λειτουργίας πολλών αντιδραστήρων σε ένα σταθμό αγνοήθηκε στις περισσότερες αναφορές, παρ' όλο που συνέβη στη Φουκουσίμα. Στις περισσότερες αναφορές, που εξετάστηκαν από εμπειρογνώμονες της διεθνούς Greenpeace, δεν λαμβάνεται υπ' όψιν η ηλικία των αντιδραστήρων. Και δεν γίνεται λόγος για πλάνο εκκένωσης τοπικών χωριών ή πόλεων σε περίπτωση ατυχήματος».
Στα ήδη κατατεθειμένα έγγραφα, που εξετάσαμε, διαπιστώθηκε ότι ποικίλλουν σε «ποιοτική» ανάλυση ανάλογα με το πόσο ανεξάρτητη είναι η πυρηνική αρχή της χώρας σε σχέση με τους διαχειριστές των πυρηνικών σταθμών. Π.χ., στην περίπτωση της Τσεχίας το σύνολο των σελίδων της αναφοράς για έξι αντιδραστήρες ήταν μόλις επτά σελίδες. Αντιθέτως, η αναφορά που κατέθεσε η Σλοβενία για τον ένα και μοναδικό αντιδραστήρα που έχει στην επικράτειά της ήταν 177 (!) σελίδες.
Στη γειτονιά μας
Και οι αντιδραστήρες των Βαλκανίων, αυτοί που είναι στη γειτονιά μας δηλαδή, αποδεικνύεται ότι έχουν ελλείψεις ή (σκόπιμες) παραλείψεις στις αναφορές τους.
Τελικώς τα τεστ αντοχής έδειξαν ότι οι εθνικές αρχές κάνουν τα στραβά μάτια με τις ευλογίες του πυρηνικού λόμπι, δήλωσε ο Τάκης Γρηγορίου, τονίζοντας:
«Αν η Φουκουσίμα μάς δίδαξε κάτι, είναι ότι οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι για το αναπάντεχο. Δυστυχώς, όμως, οι πυρηνικοί σταθμοί των χωρών της Ε.Ε. δεν είναι έτοιμοι να αντεπεξέλθουν ακόμα και σε απλά γνωστά σενάρια, όπως είναι η ταυτόχρονη παύση πολλών μαζί ή ένα αεροπορικό ατύχημα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου