Ο Ήλιος Είναι Κοντά μας, Ας του Ανοίξουμε την Πόρτα να Μπει

Επί σειρά δεκαετιών, στο μυαλό του λαού και σε μεγάλο βαθμό στην πραγματικότητα, η ιστορία της τεχνολογίας κυριαρχείτο από τους υπολογιστές και όσα μπορείς να κάνεις με αυτούς. Ο νόμος του Μουρ -ότι το κόστος του αριθμού των τρανζίστορ που μπορούν να ενσωματωθούν σε έναν μικροεπεξεργαστή μειώνεται κατά 50% κάθε 18 μήνες- επεκτείνεται σε φάσμα εφαρμογών, από τα φαξ ώς το Facebook. Από την άλλη, η κυριαρχία μας επί του υλικού κόσμου αυξάνεται με πολύ βραδύτερους ρυθμούς. Οι πηγές ενέργειας, ο τρόπος με τον οποίο μεταφέρουμε πράγματα, είναι περίπου τα ίδια με εκείνα της προηγούμενης γενιάς.

Ισως αυτό να αλλάζει. Βρισκόμαστε -ή τουλάχιστον θα έπρεπε- στο κατώφλι μιας ενεργειακής μεταμόρφωσης, ωθούμενης από το ταχέως μειούμενο κόστος της... ηλιακής ενέργειας. Αν αυτό σας εκπλήσσει, αν ακόμα θεωρείτε την ηλιακή ενέργεια κάτι σαν χίπικη φαντασίωση, κατηγορήστε το πολιτικό μας σύστημα, όπου οι παραγωγοί ορυκτών καυσίμων έχουν όχι μόνο πανίσχυρους πολιτικούς συμμάχους, αλλά και έναν παντοδύναμο μηχανισμό προπαγάνδας που εκμηδενίζει τις εναλλακτικές λύσεις.

Σήμερα, πλέον, αν κάποιος προφέρει τις λέξεις «ηλιακή ενέργεια», πιθανότατα θα ακούσει να του απαντούν «Solyndra». Οι Ρεπουμπλικανοί έχουν προσπαθήσει να κάνουν την προαναφερόμενη χρεοκοπημένη εταιρεία ηλιακών συλλεκτών όχι μόνο σύμβολο κρατικής σπατάλης -παρότι οι ισχυρισμοί για μείζον σκάνδαλο είναι ανοησίες- αλλά και ραβδί με το οποίο χτυπούν την ανανεώσιμη ενέργεια. Ωστόσο, η πτώχευση της Solyndra υπήρξε στην πραγματικότητα προϊόν τεχνολογικής επιτυχίας: η τιμή των ηλιακών συλλεκτών μειώνεται με ταχείς ρυθμούς και η εταιρεία δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στον ανταγωνισμό. Μάλιστα η πρόοδος στους ηλιακούς συλλέκτες υπήρξε τόσο μεγάλη και διαρκής, ώστε, όπως το έθεσε σχόλιο σε blog, «πολλοί πλέον μιλούν συχνά για ένα νόμο Μουρ στην ηλιακή ενέργεια», με τις τιμές προσαρμοσμένες για πληθωρισμό να μειώνονται περίπου κατά 7% ετησίως.

Αυτό έχει ήδη οδηγήσει σε ταχεία ανάπτυξη των εγκαταστάσεων ηλιακής ενέργειας, όμως προ των πυλών μπορεί να βρίσκονται ακόμη μεγαλύτερες αλλαγές. Αν συνεχισθεί η πτωτική πορεία -και αν μη τι άλλο μοιάζει να επιταχύνεται- απέχουμε μόλις μερικά χρόνια από το σημείο στο οποίο η ηλεκτρική ενέργεια από ηλιακούς συλλέκτες θα γίνει φθηνότερη από εκείνη που παράγει η καύση άνθρακα. Και αν αποτιμήσουμε σωστά τον ηλεκτρισμό που παράγει ο άνθρακας, λαμβάνοντας υπόψιν και το τεράστιο κόστος του για την υγεία και όχι μόνο, πιθανώς να καταλάβουμε ότι έχουμε ήδη περάσει αυτό το κρίσιμο σημείο.

Ομως, μήπως καθυστερήσει τελικά το πολιτικό μας σύστημα την ενεργειακή μεταμόρφωση που βρίσκεται πλέον σε απόσταση βολής; Ας είμαστε ρεαλιστές: μεγάλο μέρος της πολιτικής τάξης, συμπεριλαμβανομένου ολόκληρου του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, έχει επενδύσει βαθιά σε έναν ενεργειακό κλάδο κυριαρχούμενο από τα ορυκτά καύσιμα και είναι ενεργά εχθρικό προς εναλλακτικές λύσεις. Η πολιτική τάξη θα κάνει ό, τι μπορεί για να εξασφαλίσει επιδοτήσεις για την εξαγωγή και χρήση ορυκτών καυσίμων, με άμεσο τρόπο διά των χρημάτων των φορολογουμένων και με έμμεσο, επιτρέποντας στη βιομηχανία να διαφύγει του περιβαλλοντικού κόστους, γελοιοποιώντας παράλληλα τεχνολογίες όπως η ηλιακή. Επομένως, αυτό που πρέπει να γνωρίζετε είναι πως τίποτα από αυτά που ακούτε από αυτούς τους ανθρώπους δεν είναι αληθές. Το λεγόμενο «fracking», η αγαπημένη τεχνική άντλησης πετρελαίου και φυσικού αερίου, δεν είναι όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Η ηλιακή ενέργεια δεν είναι κοστοβόρα. Ο ήλιος είναι κοντά μας, ας του ανοίξουμε την πόρτα να μπει.

(από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", 08/11/2011)