Η «κλεψύδρα» των διαβουλεύσεων με τη διοίκηση της Χαλυβουργίας Ελλάδος και το υπουργείο Εργασίας άδειασε και πλέον οι 100 εργαζόμενοι στη μονάδα της εταιρείας στον Ασπρόπυργο κινδυνεύουν να βρεθούν οριστικά στον δρόμο αφού μάταια οι ιδιοκτήτες της επιχείρησης αλλά και συνολικά του κλάδου των σιδεράδων ανέμεναν να εφαρμοστούν τα εξαγγελθέντα μέτρα της κυβέρνησης ύψους 150 εκατ. ευρώ για τη μείωση του κόστους της ηλεκτρικής ενέργειας και του φυσικού αερίου για τη βιομηχανία.
Τον περασμένο Φεβρουάριο η εταιρεία, που ανήκει στην οικογένεια Μάνεση,υπέβαλε αίτημα στο υπουργείο Εργασίας για ομαδικές απολύσεις στο εργοστάσιο στον Ασπρόπυργο.
Το εργοστάσιο είναι κλειστό εδώ και δύο χρόνια λόγω έλλειψης παραγγελιών και υψηλού ενεργειακού κόστους και η διοίκηση έκρινε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια να συνεχίζει να απασχολεί τους 100 εργαζομένους (με τη μέθοδο της διαθεσιμότητας και της εκ περιτροπής εργασίας).
Στην αναμονή
Από τότε ξεκίνησαν πολλοί γύροι διαβουλεύσεων μεταξύ της εταιρείας, των εργαζομένων και του υπουργείου Εργασίας, δόθηκαν παρατάσεις, αλλά η περασμένη Τετάρτη ήταν η καταληκτική ημερομηνία ώστε να υπάρξει συμφωνία και να αποφευχθούν οι απολύσεις.
Ουσιαστικά στο διάστημα που μεσολάβησε από τον Φεβρουάριο η διοίκηση της Χαλυβουργίας Ελλάδος περίμενε την υλοποίηση των μέτρων ελάφρυνσης του ενεργειακού κόστους που είχαν εξαγγελθεί από το υπουργείο Ενέργειας, μεταξύ των οποίων ήταν η διακοψιμότητα, η αντιστάθμιση των ρύπων και η μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης.
Την εξειδίκευση των μέτρων ανέμεναν και οι εργαζόμενοι, που σε καμία περίπτωση δεν ήθελαν να προστεθούν στις στρατιές των ανέργων.
Το τέλος
Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη και την περασμένη Τετάρτη η εταιρεία ανακοίνωσε στους εργαζομένους το τέλος των διαπραγματεύσεων. Αμεσα η διοίκηση θα αποστείλει τα πρακτικά των διαβουλεύσεων στο υπουργείο Εργασίας και θα αρχίσει να κοινοποιεί απολύσεις δίνοντας τις νόμιμες αποζημιώσεις, ενώ ενδέχεται να διατηρηθεί ένας πολύ μικρός αριθμός εργαζομένων για τη φύλαξη του εργοστασίου.
Οι εργαζόμενοι, από την πλευρά τους, εκτός του ότι διαφωνούν με την απόφαση της διοίκησης, θα συνεχίσουν τις προβλεπόμενες διαδικασίες και θα ζητήσουν νέα παράταση, η οποία όμως δεν είναι δεσμευτική για την εταιρεία.
Μάλιστα σε αυτή τη συγκυρία θα δοκιμαστεί και το νέο σύστημα έγκρισης των ομαδικών απολύσεων που θεσπίστηκε πρόσφατα και με το οποίο η τελική έγκριση δίδεται από το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας, στο οποίο προεδρεύει ο γενικός γραμματέας Απασχόλησης και όχι ο υπουργός.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το δεύτερο εργοστάσιο της εταιρείας στον Βόλο λειτουργεί μόνο βράδυ και εκεί οι περίπου 360 εργαζόμενοι αμείβονται με τη μέθοδο της εκ περιτροπής εργασίας.
Ανάλογα θέματα αντιμετωπίζουν και οι άλλες δύο χαλυβουργίες. Η Sovel του ομίλου Σιδενόρ τον Μάρτιο του 2013 εφήρμοσε το μέτρο της διαθεσιμότητας για εργαζομένους ορισμένων τμημάτων του εργοστασίου της στον Αλμυρό Μαγνησίας.
Επίσης στις 11 Μαΐου λήγει η εφαρμογή του μέτρου διαθεσιμότητας για περίπου 200 εργαζομένους της Χαλυβουργικής και αναμένεται με ενδιαφέρον η περαιτέρω στάση της διοίκησης.
Οι ελληνικές χαλυβουργίες είδαν τα τελευταία χρόνια την εγχώρια ζήτηση χαλυβουργικών προϊόντων να καταρρέει. Από 2.500.000 τόνους χαλυβουργικών προϊόντων προ κρίσης η ζήτηση υποχώρησε το 2012 στους 350.000 τόνους, ενώ το 2013 δεν υπερέβη τους 300.000 τόνους.
Οι τιμές
Μοναδική διέξοδος ήταν οι εξαγωγές, αλλά το ακριβό κόστος ενέργειας και η βαριά φορολογία καθιστούσαν τις εγχώριες εταιρείες μη ανταγωνιστικές σε σχέση με τους ευρωπαίους χαλυβουργούς, παρά το γεγονός ότι και σύγχρονο εξοπλισμό διέθεταν αλλά και ποιοτικό προϊόν.
Και αυτό γιατί οι τρέχουσες τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα (80 ευρώ ανά MWh μαζί με τους φόρους) για 24ωρη λειτουργία είναι υπερδιπλάσιες από τις αντίστοιχες που έχουν οι ανταγωνιστές των ελληνικών χαλυβουργιών εντός Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία και Γερμανία). Το ίδιο ισχύει και για τις τιμές του φυσικού αερίου. Ενδεικτικό είναι ότι από το 2005 ως σήμερα η τιμή του φυσικού αερίου έχει αυξηθεί από 23 ευρώ ανά MWh στα 52 ευρώ ανά MWh, ήτοι συνολική αύξηση 126%.
Εξ ου και στις ελληνικές χαλυβουργίες το ενεργειακό κόστος (ηλεκτρική ενέργεια, φυσικό αέριο) αντιστοιχεί στο 50% του κόστους παραγωγής τους.
Η κατάσταση μάλιστα επιδεινώνεται αφού το δίμηνο Ιανουαρίου - Φεβρουαρίου 2014 στην αγορά της Αλγερίας - την κύρια αγορά για τις εξαγωγές των χαλυβουργιών της ΕΕ - οι ελληνικές εξαγωγές μειώθηκαν κατά 49,3% σε σχέση με τις εξαγωγές του ίδιου διμήνου του 2013, ενώ αυξήθηκαν οι αντίστοιχες εξαγωγές της Ιταλίας κατά 90%, της Ισπανίας κατά 24,4% και της Πορτογαλίας κατά 14,7%. Δηλαδή, στις χώρες όπου ισχύουν τα μέτρα της διακοψιμότητας και της αντιστάθμισης των ρύπων που ζητεί σύσσωμος ο κλάδος να ισχύσουν και στην Ελλάδα.
Βουλιάζει στις ζημιές ο κλάδος
- Ενδεικτική του ελλείμματος ανταγωνιστικότητας των ελληνικών χαλυβουργιών είναι η σταδιακή υποχώρηση της χώρας στην κατάταξη των μεγαλύτερων παραγωγών χάλυβα παγκοσμίως.
- Από την 39η θέση το 2007 με 2,6 εκατ. τόνους (μαζί με τις εξαγωγές) εκτιμάται ότι το 2013, επειδή η παραγωγή των ελληνικών χαλυβουργιών μόλις που ξεπέρασε το 1 εκατ. τόνους, η χώρα μας δεν θα είναι καν στη λίστα των πρώτων 50 χωρών σε παραγωγή χάλυβα.
- Σύμφωνα με τους δημοσιευμένους ισολογισμούς των εταιρειών του κλάδου (Σιδενόρ, Χαλυβουργική και Χαλυβουργία Ελλάδος), οι συσσωρευμένες ζημιές κατά την πενταετία 2008-2012 ανήλθαν σε 612 εκατ. ευρώ.
- Οι ζημιές για το έτος 2013 αναμένεται να προσεγγίσουν τα 200 εκατ. ευρώ.
- Ηδη η εισηγμένη Σιδενόρ ανακοίνωσε για το 2013 ότι τα αποτελέσματα έπειτα από φόρους και δικαιώματα μειοψηφίας διαμορφώθηκαν σε ζημιές 73,2 εκατ. ευρώ έναντι ζημιών 66,7 εκατ. ευρώ το 2012.
(από την εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ", 04/05/2014)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου