Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

Η Συμφωνία με την Κίνα Δεν Μειώνει την Εξάρτηση της Ρωσίας Από την Ευρώπη

Αραγε κατάφερε ο Βλαντιμίρ Πούτιν με τη συμφωνία που έκλεισε για τον εφοδιασμό της Κίνας με φυσικό αέριο να υπερφαλαγγίσει, για μία ακόμη φορά, τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ενωση; Οσο και να ήθελε ο Ρώσος πρόεδρος να πιστέψετε κάτι τέτοιο, η απάντηση είναι όχι πραγματικά.

Ο κ. Πούτιν αποκάλεσε τη συμφωνία μνημειώδη, ενώ στην κοινή ανακοίνωση των δύο κυβερνήσεων επικρίνονται οι ενέργειες των ΗΠΑ και της Ε.Ε. στην Ουκρανία, στην προσπάθεια να κριθεί η σημασία της συμφωνίας στο πλαίσιο αυτής της διαφοράς. Η χρονική συγκυρία αναμφίβολα δεν αποτελεί σύμπτωση και η σύσφιγξη των σχέσεων Ρωσίας και Κίνας σίγουρα δεν αφήνει αδιάφορο τον υπόλοιπο κόσμο. Την ίδια στιγμή, οι δύο πλευρές προετοιμάζουν τη συμφωνία εδώ και δέκα χρόνια και πολλοί ανάμεναν την ολοκλήρωσή της φέτος. Οι δύο πλευρές διαφωνούσαν κυρίως για την τιμή. Στους όρους της συμφωνίας που έγιναν γνωστοί δεν περιλαμβάνεται ρητώς η πραγματική τιμή πώλησης του φυσικού αερίου, αλλά φαίνεται ότι οι Κινέζοι θα πληρώνουν λίγο λιγότερα απ’ όσα πληρώνουν οι Ευρωπαίοι. Αν αυτό ισχύει, τότε και οι δύο πλευρές έκαναν παραχωρήσεις ώστε να ολοκληρωθεί η συμφωνία. Αν υπάρχει κάποιος νικητής, τότε αυτός είναι η Κίνα. Χρησιμοποίησε την επιθυμία της Ρωσίας να αποστείλει ένα μήνυμα στους Αμερικανούς και στους Ευρωπαίους ως μοχλό ώστε να αποσπάσει καλύτερη τιμή για το φυσικό αέριο και τη διαδρομή των αγωγών που αυτή προτιμούσε. Από την πλευρά του ο κ. Πούτιν κέρδισε έναν καινούργιο μεγάλο πελάτη και μπορεί να πει στους Αμερικανούς και στους Ευρωπαίους ότι είναι μια χαρά χωρίς την ευρωπαϊκή αγορά. Η Κίνα διαφοροποιεί την ενεργειακή της τροφοδοσία και μάλιστα με ευνοϊκούς όρους.


Αυτό που η συμφωνία δεν σηματοδοτεί, τουλάχιστον όχι ακόμη, είναι μια αναδιάταξη δυνάμεων που να θέτει ΗΠΑ και Ε.Ε. σε πολύ μειονεκτική θέση. Η ταραγμένη ιστορία των κινεζορωσικών σχέσεων δείχνει ότι τα μακροχρόνια συμφέροντά τους δεν είναι συμπληρωματικά. Ο Πούτιν δεν θέλει να εξαρτάται από την Κίνα περισσότερο απ’ όσο θέλει να εξαρτάται από την Ευρώπη. Οπως και να έχει, όταν το 2018 αρχίσουν οι εξαγωγές του φυσικού αερίου προς την Κίνα, η ποσότητα θα είναι το ένα τέταρτο των εξαγωγών προς την Ευρώπη. Ακόμη και αν η συμφωνία επεκταθεί, η προσδοκία ότι η Ρωσία μπορεί να συνεχίσει χωρίς την ευρωπαϊκή αγορά είναι χαζή. Η Ρωσία έχει κάθε λόγο να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με τους Ευρωπαίους μόλις υποχωρήσει η κρίση της Ουκρανίας. Στο μεταξύ, η Ευρώπη θα πρέπει να εκμεταλλευτεί τον μοχλό πίεσης που διαθέτει. Οσον αφορά την Ουκρανία, η νέα συμφωνία δεν αλλάζει τα δεδομένα. Μακροπρόθεσμα, η Ευρώπη ήδη γνωρίζει ότι θα πρέπει να διαφοροποιήσει την ενεργειακή της τροφοδοσία. Η νέα συμφωνία Ρωσίας - Κίνας απλώς υπογραμμίζει αυτή την ανάγκη.

Ναι, πράγματι πρέπει κανείς να ανησυχεί όταν οι κυβερνήσεις, οι οποίες ελέγχουν δύο τόσο μεγάλες και ισχυρές χώρες, ενισχύουν τους δεσμούς τους και βρίσκουν νέους τρόπους συνεργασίας. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση η νέα συμμαχία είναι απίθανο να αλλάξει την υποβόσκουσα μακροχρόνια αντιπαλότητα μεταξύ Ρωσίας και Κίνας. Αξίζει να λάβει κανείς υπόψη του ότι όσο διαρκέσει αυτή η συνεργασία, ωφελείται ολόκληρος ο κόσμος: Είναι προς το συμφέρον όλων η Κίνα, της οποίας το μερίδιο στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου αυξάνεται ταχέως, να χρησιμοποιεί λιγότερο κάρβουνο και περισσότερο φυσικό αέριο. Σας ευχαριστούμε και γι’ αυτό, κ. Πούτιν.

Πηγή Bloomberg.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου