Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

H Άνοδος της Στάθμης της Θάλασσας Έως Ένα Μέτρο θα «Πνίξει» Παραλιακές Περιοχές

Τουλάχιστον ένα μέτρο αναμένεται να αυξηθεί η στάθμη της θάλασσας από το αναπόφευκτο λιώσιμο των μεγάλων παγετώνων της δυτικής Ανταρκτικής, καθώς όπως προκύπτει από μελέτες, επιταχύνεται η τήξη τους υπό την επήρεια της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Όπως προκύπτει από τα συμπεράσματα δύο ξεχωριστών μελετών η άνοδος του επιπέδου των ωκεανών είναι πλέον γεγονός. Μάλιστα, η πρώτη μελέτη βασίζεται σε δεδομένα που συλλέχθηκαν από παρατηρήσεις 40 χρόνων και δείχνουν ότι η υποχώρηση των μεγαλύτερων παγετώνων της θάλασσας Άμουνδσεν στη δυτική Ανταρκτική «έφθασε σε σημείο χωρίς επιστροφή», όπως εξηγεί ο δρ. Έρικ Ρίγκνοτ, ειδικός στους παγετώνες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Ίρβιν και της Nasa, ο κυριότερος συντάκτης της έρευνας αυτής που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Geophysical Research Letters, της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης.

Το λιώσιμο των έξι μεγαλύτερων παγετώνων της περιοχής αυτής, Πάιν Αϊλαντ, Θουέιτς, Χέινς, Σμιθ, Ποπ και Κόλερ, συντείνει ήδη σε μεγάλο βαθμό στην άνοδο του επιπέδου των ωκεανών, απελευθερώνοντας σχεδόν τόσο πάγο ετησίως στον ωκεανό όσο όλη η παγονησίδα της Γροινλανδίας. Περιέχουν αρκετό νερό για να αυξηθεί το επίπεδο της στάθμης των ωκεανών κατά 1,2 μέτρο και λιώνουν πιο γρήγορα από τον ρυθμό που προέβλεπαν οι περισσότεροι επιστήμονες.
Η τήξη αυτή επίσης πιθανόν να αποσταθεροποιήσει άλλες πλάκες πάγου από αυτή την πλευρά της Ανταρκτικής και ενδεχομένως να προκαλέσει μια αύξηση τριών μέτρων και πλέον συνολικά της στάθμης των ωκεανών τους προσεχείς αιώνες, όπως εκτιμούν οι επιστήμονες.
Άνοδος στάθμης
Σύμφωνα με τον δρα Ρίγκνοτ, η κατάσταση απαιτεί την αναθεώρηση προς τα πάνω των προβολών της Διακυβερνητικής Ομάδας των ειδικών για την εξέλιξη του Κλίματος (Giec) σύμφωνα με την οποία, η στάθμη των ωκεανών μπορεί να αυξηθεί κατά 90 εκατοστά μέχρι το τέλος του αιώνα εάν δε ληφθούν μέτρα για τη μείωση των εκπομπών των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, πλήττοντας δεκάδες εκατομμύρια κατοίκους των παράκτιων περιοχών.
Η επιτάχυνση της ροής του νερού και η υποχώρηση των παγετώνων στο βραχώδες υπόστρωμα αλληλοενισχύονται, εξηγούν οι ερευνητές. Με την τήξη τους, οι παγετώνες επεκτείνονται και το πάχος τους μειώνεται, κάτι που μειώνει τη μάζα τους και τους χωρίζει όλο και περισσότερο από το βραχώδες υπόστρωμα, ενώ τους αφήνει να συρθούν ταχύτερα. «Η κατάρρευση μαζών πάγου από αυτή την πλευρά της Ανταρκτικής δείχνει επίσης μη αναστρέψιμη», εκτιμά ο καθηγητής Ρίγκνοτ, επισημαίνοντας πως «Το γεγονός ότι η υποχώρηση των παγετώνων σημειώνεται ταυτόχρονα σε μια τεράστια περιοχή οδηγεί στη σκέψη ότι το φαινόμενο αυτό οφείλεται σε μια μόνο αιτία: μια υπερθέρμανση του νερού του ωκεανού στην οποία επιπλέει ένα μέρος αυτών των μαζών πάγου».
Εξαφάνιση του παγετώνα Θουέιτς
Η δεύτερη μελέτη, που φιλοξενείται στην αμερικανική επιθεώρηση Science, επικεντρώθηκε στον παγετώνα Θουέιτς, το μεγαλύτερο όγκο πάγου της δυτικής Ανταρκτικής, πλάτους 120 χλμ.
Οι ερευνητές κατάρτισαν λεπτομερείς τοπογραφικούς χάρτες και χρησιμοποίησαν ένα περίπλοκο μοντέλο πληροφορικής που δείχνει ότι ο παγετώνας αυτός άρχισε ήδη να διαλύεται. Ο παγετώνας Θουέιτς κατά συνέπεια πιθανόν θα εξαφανιστεί ύστερα από μερικούς αιώνες αυξάνοντας την στάθμη των ωκεανών κατά σχεδόν 60 εκατοστά, προβλέπουν οι συντάκτες των εργασιών. «Η μελέτη αυτή παρέχει μια εκτίμηση ποσοστών με τα οποία ο παγετώνας εξαφανίζεται στον ωκεανό», διευκρινίζει ο 'Ιαν Τζούγκιν, ειδικός για τους παγετώνες στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, ένας από τους συντάκτες της έρευνας αυτής. «Οι προσομοιώσεις στο μοντέλο μας δείχνουν μια επιτάχυνση στο μέλλον χωρίς να είναι ορατός κάποιος τρόπος σταθεροποίησης», εξηγεί. Σύμφωνα με το μοντέλο αυτό, η κατάρρευση του παγετώνα Θουέιτς μπορεί να σημειωθεί το νωρίτερο σε 200 χρόνια και το αργότερο σε τουλάχιστον 1.000 χρόνια, ανάλογα με την ταχύτητα της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Ωστόσο η πιο πιθανή εκδοχή προσδιορίζει την κατάρρευση σε 200 με 500 χρόνια, διευκρινίζει ο Ιαν Τζούγκιν, προσθέτοντας πως «Όλες οι προσομοιώσεις μας δείχνουν ότι η τήξη του παγετώνα θα αυξάνει το επίπεδο της στάθμης του ωκεανού κατά τουλάχιστον ένα χιλιοστό ετησίως επί 200 χρόνια, πριν αρχίσει να διασπάται και να εξαφανίζεται». Σε ορισμένα μέρη, ο παγετώνας Θουέιτς χάνει αρκετά μέτρα ύψους ετησίως, ενώ είχε γνωρίσει μια περίοδο σχεδόν σταθεροποίησης έως το 2006, πριν από τη μετατόπισή του προς τον ωκεανό με ταχύτητα 0,8 χλμ. ετησίως, δηλαδή με ρυθμό 33% ταχύτερο σε σχέση με προηγουμένως, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα.
Η τοπογραφία του παγετώνα πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «IceBridge» της Nasa για τη μέτρηση του ύψους του και για τον προσδιορισμό της κατάστασής του και της τήξης του.
«Κυνηγώντας»
το γιγαντιαίο παγόβουνο
Ενα τεράστιο παγόβουνο, σχεδόν στο μέγεθος του Σικάγο, που αποκολλήθηκε από την Ανταρκτική πέρυσι, κατευθύνεται στον ανοιχτό ωκεανό. Όπως ανακοίνωσαν οι επιστήμονες το Β31, το οποίο ξεκόλλησε από τον παγετώνα Πάιν Άιλαντ τον περασμένο Νοέμβριο, έχει μήκος 33 χιλιόμετρα, πλάτος άλλα 20 και πάχος 500 μέτρα, έχει οδηγήσει τη NASA να παρακολουθεί από κοντά την κίνησή του μέσω δορυφόρου.
«Είναι τόσο τεράστιο που χρειάζεται παρακολούθηση», δήλωσε ο ειδικός στους παγετώνες της NASA, Κέλι Μπραντ. Η ίδια ανέφερε ότι στην περιοχή όπου βρίσκεται τώρα το παγόβουνο, μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ναυτική δραστηριότητα. Ωστόσο, η ερευνήτρια του Πανεπιστημίου του Ρίντινγκ δρ. Μπέθαν Ντέιβις, τόνισε ότι μπορεί να κινηθεί σε περιοχές με περισσότερα πλοία. Ενώ, ανέφερε ακόμη ότι δεν θα συμβάλει σημαντικά στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας, αλλά ο ίδιος ο παγετώνας Pine Island από μόνος του έχει ανεβάσει το επίπεδο κατά ενάμισι μέτρο, αν και ακόμη υπάρχει
αβεβαιότητα στο πόσο χρόνο θα χρειαστεί για να λιώσει.
Τις 200 χιλ. φτάνουν οι παγετώνες της Γης
Σύμφωνα με την πρώτη πλήρη παγκόσμια απογραφή των παγετώνων του πλανήτη, οι απανταχού παγετώνες της Γης αριθμούν περίπου 198.000, καλύπτουν μια συνολική έκταση 727.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και ο όγκος τους φθάνει τα 170.000 κυβικά μέτρα. Με την απογραφή (Randolph Glacier Inventory), η οποία κατέστη εφικτή με την εκτεταμένη χρήση δορυφορικών παρατηρήσεων, οι επιστήμονες μπορούν πλέον να έχουν μια καλύτερη εικόνα για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής διεθνώς. Ο αριθμός των παγετώνων είναι ρευστός, καθώς κάποιοι μικροί εξαφανίζονται τελείως λόγω ανόδου της θερμοκρασίας, ενώ άλλοι μικρότεροι δημιουργούνται από τη διάσπαση μεγαλύτερων παγετώνων.
Οι 74 ερευνητές από 18 χώρες, με επικεφαλής τον καθηγητή Ταντ Πφέφερ του Ινστιτούτου Αρκτικών και Αλπικών Ερευνών του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο διεθνές περιοδικό παγετωνολογίας «Journal of Glaciology», ανέφεραν ότι οι σημερινοί παγετώνες καλύπτουν μία συνολική έκταση αντίστοιχη της Γερμανίας, της Ελβετίας και της Πολωνίας. Αν όλοι οι παγετώνες έλιωναν, η μέση στάθμη των ωκεανών της Γης θα ανέβαινε κατά 35 έως 47 εκατοστά (σχεδόν μισό μέτρο), λιγότερο πάντως από τις έως τώρα εκτιμήσεις. Οι παγετώνες του πλανήτη δεν πρέπει να συγχέονται με τις τεράστιες εκτάσεις πάγου της Ανταρκτικής και της Γροιλανδίας, καθώς δεν αποτελούν ούτε το 1% από τον όγκο των τελευταίων. Γι' αυτό, αν ποτέ έλιωναν τελείως οι πάγοι της Ανταρκτικής και της Γροιλανδίας, οι συνέπειες για την άνοδο των υδάτων θα ήσαν πολύ πιο σοβαρές (άνοδος κατά 63 μέτρα).
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 16/05/2014)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου