Ο ... Χρησμός του Πρωθυπουργού για την Απελευθέρωση της Αγοράς Ενέργειας

Όπως γνωρίζουμε από την ελληνική μυθολογία, ο χρησμός της εκάστοτε πρωθιέρειας στο Μαντείο των Δελφών είχε διφορούμενη σημασία. Η χρησμοδότηση της Πυθίας χαρακτηριζόταν από λακωνικότητα, ήταν δυσνόητη και αινιγματική. Επιδεχόταν περισσότερες από μία ερμηνείες. Αν, μάλιστα, δεν μπορούσες να την αποκωδικοποιήσεις σωστά μπορούσες να πάθεις μεγάλο κακό, επιλέγοντας λάθος αποφάσεις.

Η θέση που ανέπτυξε ο Πρωθυπουργός στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο για το πώς πρέπει να υλοποιηθεί επιτέλους η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας έχει τα χαρακτηριστικά χρησμού. Είπε, λοιπόν, ο κ. Παπανδρέου ότι η απελευθέρωση θα πρέπει να γίνει με τρόπο που να ενισχύει την ελληνική παραγωγή. Ας προσπαθήσουμε να ερμηνεύσουμε τη θέση αυτή, σε συνδυασμό με τις τελευταίες εξελίξεις και τις πιέσεις της Κομισιόν για το μέγα θέμα των λιγνιτών.

Το ΥΠΕΚΑ φαίνεται να προκρίνει την ανταλλαγή ενέργειας ( swap) μεταξύ ΔΕΗ και ενδιαφερόμενων ενεργειακών παικτών.

Οι εγχώριοι παραγωγοί δεν επιθυμούν μια τέτοια λύση, η οποία, όπως εκφράζονται φόβοι, θα βάλει από το παράθυρο στην ελληνική αγορά ξένους παίκτες, με τον κίνδυνο να απαξιωθούν οι επενδύσεις που έχουν γίνει ως τώρα. Και ήδη κινούνται για να αποτρέψουν μια τέτοια επιλογή, πιέζοντας προς πάσα κατεύθυνση.

Η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ έχει ταχθεί ξεκάθαρα κατά της ενοικίασης μονάδων της ΔΕΗ, χωρίς να έχει απορρίψει, φωναχτά, τουλάχιστον, το swap.

Τι εννοεί, λοιπόν, ο Πρωθυπουργός, που τάσσεται υπέρ της απελευθέρωσης με ελληνική λύση; Την ανταλλαγή ενέργειας, που δεν θέλουν οι εγχώριοι παραγωγοί, ή την ενοικίαση μονάδων της ΔΕΗ, που δεν απορρίπτουν οι ιδιώτες, αλλά εξοβελίζει στο πυρ το εξώτερο η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ; Ποια ελληνική λύση μπορεί να οδηγήσει σε σύγκλιση τόσο αντιτιθέμενων μερών;

Να ικανοποιήσουμε τους ανεξάρτητους παραγωγούς και να βρούμε μπροστά μας τους σκληρούς συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ; Ή να ικανοποιήσουμε τους τελευταίους και να βρούμε απέναντι τους εγχώριους παίκτες, τους οποίους εμείς καλέσαμε να επενδύσουν;

Ιδού, λοιπόν, ένας χρησμός που δύσκολα μπορεί να ερμηνευθεί και πολύ περισσότερο να υλοποιηθεί, δεδομένης της πίεσης της Κομισιόν, που ανεμίζει σταθερά τη σημαία της παραπομπής μας στο ευρωδικαστήριο.

Είναι λύση, άραγε, οι δημοπρασίες λιγνιτικής ισχύος; Το θέμα αυτό, έστω και αν ως «φαγητό» επιδιώκεται να «ξαναζεσταθεί» εσχάτως, τεχνικά, όπως, ήδη, έχουν τοποθετηθεί παράγοντες της ενεργειακής αγοράς, τεχνικά είναι δύσκολο να γίνει και σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ο αποφασιστικός βατήρας για την απελευθέρωση της αγοράς.

Τι μένει λοιπόν; Δύσκολη η απάντηση και πολύ πιο δύσκολη η επιλογή.Το παζλ που καλείται να συναρμολογήσει το αρμόδιο υπουργείο και η ίδια η κυβέρνηση εν τέλει, είναι όχι μόνον σύνθετο, αλλά πολλά απουσιάζουν και πολλά κομμάτια για να ολοκληρωθεί. Και ο χρόνος περνά αναξιοποίητος. Τώρα παίζουμε παράταση. Μετά, κορώνα-γράμμα;

Πηγή energia.gr