Οσο παράδοξο κι αν ακούγεται, οι ασκούντες διοίκηση σε επιχειρήσεις μπορούν να αντλήσουν διδάγματα όχι μόνο από τα εγχειρίδια μάνατζμεντ αλλά ακόμα και από... εγκληματίες πειρατές ή τα στρατεύματα στο Αφγανιστάν. Χωρίς να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις, τηρουμένων των αναλογιών και αφήνοντας κατά μέρος τη σοβαρότητα των απειλών κατά της ζωής και της ασφάλειας, το επιχειρηματικό μοντέλο των Σομαλών πειρατών είναι εντυπωσιακό. Ο Ντέιβιντ Τζέιμς, καθηγητής μάρκετινγκ και αναπτυξιακού μάνατζμεντ στο πανεπιστήμιο Χάνλεϊ, επισημαίνει ότι κάθε επιδρομή κοστίζει στους πειρατές 30.000 δολάρια. Η μία στις τρεις επιθέσεις κατά μέσο όρο είναι επιτυχής και τότε οι απολαβές τους ενδέχεται να αποδειχθούν πολλαπλάσιες και τα χρήματα να μετρώνται σε εκατομμύρια.
Η οργανωτική τους δομή δεν διαφέρει από εκείνην μιας συμβατικής επιχείρησης. Διαθέτουν ένα αντίστοιχο σύστημα - ραχοκοκαλιά, στο οποίο περιλαμβάνονται το σύστημα διανομής και ο λειτουργικός έλεγχος, μεταξύ άλλων. Τη ραχοκοκαλιά αυτή θα τη ζήλευαν αρκετές νόμιμες εταιρείες. Η επιτυχία των πειρατών έκανε ένα χωριό στη Σομαλία να ανοίξει «χρηματιστήριο», όπου οι ντόπιοι μπορούν να αγοράζουν μετοχές έως και σε 70 ναυτιλιακές εταιρείες, στις οποίες σχεδιάζουν να επιτεθούν οι πειρατές. Ωστόσο, ο καθηγητής Ντέιβιντ Τζέιμς εκτιμά πως το σημαντικότερο μάθημα έχει να κάνει με την ίδια τη στρατηγική των πειρατικών επιδρομών, πράγμα το οποίο διδάσκει και στους μεταπτυχιακούς φοιτητές του στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Οι παράτολμοι Σομαλοί αποφεύγουν τις «συμμετρικές συγκρούσεις», δηλαδή το να προκαλέσουν πρόσωπο με πρόσωπο τους εχθρούς τους και να παραταχθούν απέναντι στις περιπολίες του λιμενικού. Τέτοιες μάχες σίγουρα θα τις χάσουν. Αντ’ αυτής της μεθόδου, χρησιμοποιούν την απρόβλεπτη ενέργεια και τον αιφνιδιασμό, κτυπώντας τον στόχο τους στην αχίλλειο πτέρνα τους. Με τον τρόπο αυτό και με οικονομία ανθρωπίνων πόρων, καθώς συμμετέχουν δέκα-δώδεκα ναύτες, αναλαμβάνουν τον έλεγχο τεράστιων περιουσιακών στοιχείων, όπως είναι τα δεξαμενόπλοια.
Τέτοια μοντέλα διοίκησης εξυπηρετούν μικρές εταιρείες ή νεότευκτες. Ενα καλό παράδειγμα, όπως επισημαίνει ο πανεπιστημιακός, είναι η wonga.com. Η διαδικτυακή εταιρεία αφαίρεσε μερίδιο αγοράς από τις συμβατικές τράπεζες, εκμεταλλευόμενη τις ανελαστικές πολιτικές χορηγήσεων. Συγκεκριμένα, διαθέτει ένα καθορισμένο ποσό στον αιτούντα για το επιθυμητό διάστημα, η έγκριση διεκπεραιώνεται ταχύτατα και οι πελάτες μπορούν να την λάβουν ακόμα και μέσω του iPhone. Τέτοιες ασύμμετρες μάχες μπορούν να μετακινούν το κέντρο βάρος ολόκληρων κλάδων.
Η Nintendo, η γνωστή εταιρεία βιντεοπαιχνιδιών, απέτυχε στην προσπάθειά της να ανταγωνιστεί δύο ισχυρές αντιπάλους της, τη Sony και τη Microsoft, οι οποίες ήταν καλύτερα εξοπλισμένες από πλευράς πόρων. Ωστόσο, θεωρητικά η Nintendo βρισκόταν σε πλεονεκτική θέση λόγω της τεχνογνωσίας και εμπειρίας της στα βιντεοπαιχνίδια. Σκέφθηκε, λοιπόν, ότι οι καταναλωτές ενδεχομένως να δελεάζονταν από ένα παιχνίδι, στο οποίο θα μπορούσαν και να εμπλακούν και σωματικά, κι έτσι γεννήθηκε το Wii. Αποτέλεσμα, ήταν μόνη της η Nintendo στο άνοιγμα μιας αγοράς ακόμα και για όσους δεν είχαν ασχοληθεί με τα βιντεοπαιχνίδια έως εκείνη τη στιγμή.
(από την εφημερίδα "Καθημερινή", 20/11/2010)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου