Εντάξει, η παραπομπή της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για το θέμα των λιγνιτών πήρε παράταση. Είναι λόγος αυτός να εφησυχάζουμε; Συνιστά το γεγονός αυτό πράγματι ότι εξασφαλίσαμε και άλλο πολιτικό χρόνο, προκειμένου να αποφασίσουμε δυσάρεστα μέτρα και αποφάσεις που θα συμβάλουν στον υγιή και ισότιμο ανταγωνισμό με την κυρίαρχη Επιχείρηση; Τι ακριβώς επιδιώκουμε;
Τα ερωτήματα αυτά μάλλον έχουν λίγη σημασία. Διότι καταλήγουμε σε ένα παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Όταν όλη η αγορά βοά από τις καθυστερήσεις και τις παραλείψεις που εξακολουθεί να χαρακτηρίζει την πολιτική της κυβέρνησης στον ενεργειακό τομέα, όταν καταγράφεται ατολμία σε κρίσιμα ζητήματα που εκκρεμούν, όταν επενδύσεις που μπορούν να γίνουν άμεσα λιμνάζουν και κινδυνεύουν με ακύρωση, όταν οι υφιστάμενες επενδύσεις στην ηλεκτροπαραγωγή καταλήγουν σε χρεοκοπία, όταν δεν μπορούμε να ανακοινώσουμε καλά-καλά ούτε τους αντικαταστάτες των μελών της ΡΑΕ και όταν, υπό το πρόσχημα της διαφάνειας, δεν έχουμε επιταχύνει τις διαδικασίες ούτε για την εκχώρηση σε ιδιώτες του λιγνιτωρυχείου της Βεύης, τότε έχουμε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Και το πρόβλημα αυτό έχει ένα μόνον όνομα. Το αρμόδιο υπουργείο ακόμη και σε αυτήν την πλέον κρίσιμη περίοδο οχυρώνεται πίσω από το πολιτικό κόστος και σύρεται από τις απόψεις των σκληροπυρηνικών συνδικαλιστών της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ.
Όμως, η ενεργειακή αγορά δεν έχει άλλα περιθώρια υπομονής. Τα γεγονότα πλέον μας έχουν ξεπεράσει. Μία εικόνα του πώς αντιλαμβάνεται η αγορά τα εκκρεμή προβλήματα που υπάρχουν είχε την ευκαιρία να ακούσει χθες από πρώτο χέρι ο υφυπουργός ΠΕΚΑ Γ. Μανιάτης στην πρώτη ημέρα του συνεδρίου του ΙΕΝΕ. Η αίσθηση που δημιουργήθηκε είναι ότι η πολυπόθητη σύγκλιση απόψεων και θέσεων πολιτείας και ιδιωτών επενδυτών παραμένει ακόμη το ζητούμενο. Η πολιτεία φαίνεται ότι έχει τους δικούς της ρυθμούς, που δεν συνάδουν με τις ανάγκες των επενδυτών. Οι τελευταίοι δεν στρογγυλεύουν πλέον τα λόγια τους, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι απευθύνονται σε ώτα ακουώντων.
Σαν να διεξάγεται διάλογος κωφών. Άλλες οι προτεραιότητες του υπουργείου, άλλες των επενδυτών. Και ο χρόνος έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Και οι συνέπειες αρχίζουν πλέον να παίρνουν μορφή.
Αντί το ΥΠΕΚΑ να επιταχύνει την επίλυση όλων των ζητημάτων που παραμένουν ανοικτά για να δοθεί το σήμα εμπιστοσύνης προς τους επενδυτές, επαίρεται γιατί πήρε παράταση η παραπομπή της χώρας στο ευρωδικαστήριο.Μα η αγορά θέλει τόλμη, θέλει γρήγορες αποφάσεις, επιδιώκει λύσεις. Το υπουργείο; Μήπως να καθησυχάσει συμφέροντα, ξεπερασμένες αντιλήψεις και πρακτικές που δεν οδηγούν πουθενά; Τι πρέπει άραγε να συμβεί για να αφυπνισθεί η κυβέρνηση και να κινηθεί αποφασιστικά και δυναμικά; Για πόσο ακόμη θα ροκανίζουμε τον πολύτιμο χρόνο, που δεν μας διατίθεται, αλλά πιστεύουμε ότι θα έχουμε εσαεί στη διάθεση μας; Όταν η χώρα θα φτάσει στο σημείο μηδέν; Και μάλλον αυτό πλησιάζει ολοταχώς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου