Διετής μελέτη για το φυσικό αέριο του γνωστού Πανεπιστημίου ΜΙΤ των ΗΠΑ αποκαλύπτει με ποιόν τρόπο ακριβώς θα χρησιμεύσει ως «γέφυρα» ανάμεσα στα ορυκτά καύσιμα και τις ΑΠΕ στην παραγωγή ενέργειας του μέλλοντος. Οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι το αέριο θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις επόμενες δεκαετίες, ιδίως μέσα από την αντικατάσταση των θερμικών σταθμών με σταθμούς συνδυασμένου κύκλου, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από βελτιωμένη απόδοση.
Η μελέτη του ΜΙΤ θέτει ως ορίζοντα το έτος 2050 και εξετάζει το φυσικό αέριο από την οπτική γωνία της τεχνολογίας, της οικονομίας, της πολιτικής, της εθνικής ασφάλειας και του περιβάλλοντος. Ο επικεφαλής της προσπάθειας, καθηγητής Έρνεστ Μόνιτζ, τόνισε πως «πολλά λέγονται για το αέριο ως καύσιμο-γέφυρα προς ένα μέλλον μηδενικού άνθρακα, αλλά δεν υπάρχουν αρκετές αναλύσεις που να υποστηρίζουν την άποψη αυτή. Η παρούσα μελέτη επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό».
«Στο απώτερο μέλλον, οι σοβαροί περιορισμοί στον άνθρακα θα αποκλείσουν την παραγωγή ηλεκτρισμού με αέριο προς όφελος καθαρών πηγών ενέργειας, όπως οι ΑΠΕ και η πυρηνική. Για τις επόμενες δεκαετίες όμως, το φυσικό αέριο θα παίξει έναν κρίσιμο ρόλο στη μείωση των εκπομπών», σημείωσε.
Σύμφωνα με τη μελέτη, υπάρχουν μεγάλες διαθέσιμες ποσότητες συμβατικού αερίου στη γη. Στην περίπτωση των ΗΠΑ, αυτές επαρκούν για την κάλυψη των τωρινών αναγκών επί 92 χρόνια. Παγκοσμίως, τα αποθέματα υπολογίζονται σε 16.200 τρις κ.π., ικανά να διαρκέσουν για 160 χρόνια. Τονίζεται πάντως ότι οι ποσότητες αυτές δεν συμπεριλαμβάνουν το μη συμβατικό αέριο.
Ανάμεσα στα πορίσματα της μελέτης, ξεχωριστό ρόλο έχει η συγκεκριμένη παραγωγή από μη συμβατικά κοιτάσματα (όπως τα σχιστολιθικά), η οποία κερδίζει έδαφος διαρκώς. Οι επιστήμονες κρίνουν πως υπάρχουν σημαντικά, αλλά διαχειρίσιμα περιβαλλοντικά ζητήματα, όπως η μόλυνση των υπόγειων ταμιευτήρων νερού και του υδροφόρου ορίζοντα, οι μεγάλες απαιτήσεις σε νερό για τις γεωτρήσεις και οι συνέπειες για τις τοπικές κοινωνίες.
Αναφορικά με την κατανάλωση, αυτή αναμένεται να αυξηθεί δραματικά και το φυσικό αέριο θα εκτοπίσει τον λιγνίτη στην ηλεκτροπαραγωγή ως το 2050. Μακροπρόθεσμα, καθώς οι ΑΠΕ θα αναλάβουν το κύριο βάρος στην παραγωγή, θα χρειαστεί και η κατασκευή σταθμών με αέριο για να τις πλαισιώσει. Προς τον σκοπό αυτό, προτείνεται η υιοθέτηση πολιτικών και ρυθμίσεων που θα επιτρέψουν στην παραγωγή αυτού του είδους να συμβαδίσει με τις ΑΠΕ.
Ο κ. Μόνιτζ καταλήγει λέγοντας: «Σε έναν κόσμο περιορισμένου άνθρακα, το φυσικό αέριο θα αποτελέσει ένα μεγαλύτερο μέρος του ενεργειακού μείγματος. Αλλά μακροπρόθεσμα, θα χρειαστεί να περάσουμε σε πηγές μηδενικού άνθρακα, άρα δεν θα πρέπει να μαγευόμαστε από αυτό. Πρέπει να εργαστούμε σκληρά ώστε να προετοιμάσουμε τις τεχνολογίες αυτές».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου