Αν υπάρχει πραγματικά ένας λόγος για τον οποίο η ΔΕΗ ενδεχομένως θα χρειαζόταν να πουλήσει μονάδες της και να φτιάξει από κοινού με τους ιδιωτικούς επιχειρηματικούς ομίλους εργοστάσια, νομίζω ότι αυτός δεν είναι άλλος από τα χρέη της κρατικής επιχείρησης ηλεκτρισμού και τα ντεσού που την συνοδεύουν!
Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν πλέον είχε λάβει σάρκα και οστά το λεγόμενο “ιταλικό μοντέλο” κατά το οποίο η κρατική Enel είχε εκποιήσει μονάδες της ώστε να ανοίξει η αγορά ηλεκτρισμού, είχα κατ’ επανάληψη επιχειρηματολογήσει υπέρ της εφαρμογής του συγκεκριμένου μοντέλου και στην Ελλάδα.
Τα επιχειρήματα ήταν συγκεκριμένα: και η αγορά θα άνοιγε χωρίς καθυστερήσεις και η ΔΕΗ θα αντλούσε σημαντικά κεφάλαια για τον εκσυγχρονισμό της και για την πραγματοποίηση νέων επενδύσεων.
Τα χρόνια πέρασαν, η αγορά δεν άνοιγε …με τίποτε στην Ελλάδα, αλλά τώρα πια ανοίγει! Όπως η “ A” ανέλυσε στο φύλλο της 17ης Απριλίου, την ώρα που οι ιδιώτες στήνουν το ένα μετά το άλλο τα νέα εργοστάσια φυσικού αερίου, η κρατική επιχείρηση ηλεκτρισμού δίνει μάχη για να κρατήσει όσο περισσότερο γίνεται σε λειτουργία τις λιγνιτικές της μονάδες.
Η παραγωγή έχει ήδη ανοίξει
Μέσα στην τρέχουσα διετία, θα έχουμε στον ιδιωτικό τομέα προσθήκη 4 έως 6 μονάδων παραγωγής ηλεκτρισμού από φυσικό αέριο, ισχύος σχεδόν 3.000 μεγαβάτ.
Στην καλύτερη περίπτωση, να θέσει η ΔΕΗ εντός λειτουργίας στο διασυνδεδεμένο σύστημα την 400άρα μονάδα φυσικού αερίου στο Αλιβέρι.
Άρα το επιχείρημα της πώλησης μονάδων – κατά της οποίας τάχθηκε προχθές η υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κα. Τίνα Μπιρμπίλη – για να ανοίξει η αγορά, δεν στέκει, έστω κι αν ακόμη οι ιδιώτες δεν έχουν πρόσβαση σε χαμηλότερου κόστους παραγωγής λιγνιτικές ή μεγάλες υδροηλεκτρικές μονάδες.
Στις προηγούμενες γραμμές, υπάρχει η εξήγηση για την “πίεση” προς όφελος του ιδιωτικού τομέα. Για την ίδια την ΔΕΗ, υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο επιμένει διατηρείται στο προσκήνιο το σενάριο της πώλησης μονάδων, μέσα από μία διαγωνιστική διαδικασία, καθώς και της από κοινού πραγματοποίησης επενδύσεων;
Τα χρέη της ΔΕΗ στο τέλος του 2009 ήταν 4,05 δισεκατομμύρια ευρώ. Σύμφωνα με στοιχεία που συγκέντρωσε η “Α”, εντός ενός έτους έπρεπε να πληρωθούν 1,4 δισ. ευρώ, εντός δύο ετών 400 εκατ. ευρώ, μεταξύ τριών και πέντε ετών 1,5 δισ. ευρώ και μετά από πέντε έτη τα υπόλοιπα 750 εκατ. ευρώ.
Οι φετινές αποπληρωμές
Μέσα στο 2010 απομένουν να αποπληρωθούν δάνεια ύψους 877 εκατ. €, με την μεγαλύτερη εφάπαξ πληρωμή, ύψους 400 εκατ. ευρώ, να τοποθετείται για το Νοέμβριο, όπως άλλωστε ανέφερε και ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ κ. Αρθούρος Ζερβός στους αναλυτές, στο πλαίσιο της πρόσφατης παρουσίασης των αποτελεσμάτων τριμήνου.
Προσέξτε το εξής: μέσα στο 2009 η ΔΕΗ προέβη στην έκδοση δεκαέξι σειρών ομολογιακών δανείων συνολικού ύψους 1, 315 δισ. ευρώ, αποπληρωτέων στην περίοδο 2010-2016.
Οι δε επενδύσεις της ήταν της τάξης των 800 εκατ. ευρώ, δηλαδή δεν είχε σημειωθεί κάποια έκρηξη στον τομέα και, κυρίως, η ΔΕΗ δανείζεται για να αποπληρώσει δανειακές και άλλες της υποχρεώσεις.
Για πρώτη φορά, σε 4 δανειακές της συμβάσεις συνολικού ύψους 475 εκατ. , εκτός της ρήτρας περί του ιδιοκτησιακού της καθεστώτος (παραμονή 51% στο Δημόσιο) συμπεριέλαβε χρηματοοικονομικές και άλλες ρήτρες, όπως η περίπτωση υποβάθμισης της πιστοληπτικής της ικανότητας, η υποχρέωση διατήρησης του δείκτη EBITDA/χρεωστικοί τόκοι υψηλότερο από 2, του δείκτη Ξένα κεφάλαια / Ίδια κεφάλαια κάτω από 2 καθώς και του δείκτη Καθαρό Χρέος / Πάγια Περιουσιακά Στοιχεία κάτω από το 0,5.
Η μη τήρηση των συγκεκριμένων όρων, ειδικά σε περιόδους ιδιαίτερα δύσκολες για την χρηματοδότηση επιχειρήσεων, μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του κόστους εξυπηρέτησης των δανείων ή και σε καταγγελία των συμβάσεων.
“ Πλαφοναρισμένες ” οι γραμμές
Με βάση αυτές τις ρήτρες, το υψηλότερο ποσό πρόσθετων δανείων που θα μπορούσε να αντλήσει η ΔΕΗ, συμπεριλαμβανομένων και των ήδη εγκεκριμένων γραμμών χρηματοδότησης ύψους 1,5 δισ. ευρώ, είναι της τάξης των 2 με 2,5 δισ. ευρώ, καθώς σε περίπτωση υπέρβασής του, ο συνολικός της δανεισμός θα υπερβεί τα 6,5 δισ., δηλαδή θα παραβιαστεί ο χρηματοοικονομικός δείκτης Καθαρό Χρέος / Πάγια Περιουσιακά Στοιχεία.
Όλα αυτά όταν στην παραγωγή, η ΔΕΗ έχει ήδη ανειλημμένες υποχρεώσεις περί τα 850 εκατ. για Μεγαλόπολη, Αλιβέρι και Ρόδο και διαγωνισμούς ύψους 1.450 εκατ. ευρώ για Πτολεμαΐδα 5 και Αθερινόλακκο ΙΙΙ. Πρόσθετες ανάγκες υφίστανται και για μεγάλες επενδύσεις στα δίκτυα Μεταφοράς και Διανομής, όπου, μάλιστα, η επιχείρηση οφείλει να διοχετεύσει τα 700 εκατ. από τα εγκεκριμένα 1,5 δισ . των γραμμών χρηματοδότησης, αφού αυτά έχουν εγκριθεί από την ΕΤΕπ για τον συγκεκριμένο σκοπό.
Μήπως, λοιπόν, από αυτά συνάγεται ένα βασικό συμπέρασμα; Ότι υπάρχει ένας σοβαρότατος λόγος για να πουλήσει η ΔΕΗ μονάδες της ή, εφόσον κυβέρνηση και ΔΕΗ δεν επιλέξουν τελικά κάτι τέτοιο, η επιχείρηση είτε να αφήσει άλλους να επενδύσουν αντί για αυτή είτε και να συνεπενδύσουν στα μεγάλα σχέδια που είναι μπροστά, όπως λ.χ. οι διασυνδέσεις με τα νησιά, οι νέες λιγνιτικές μονάδες, η τροφοδοσία της Κρήτης με αέριο κλπ κλπ;
Μοιάζει με …άσκηση η παράθεση των συγκεκριμένων στοιχείων! Άσκηση και για την διοίκηση Ζερβού, η οποία προφανώς έχει καθυστερήσει σημαντικά να παρουσιάσει το νέο επιχειρησιακό πρόγραμμα, και για το οικονομικό επιτελείο αλλά και για την πανίσχυρη ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ, η οποία έχει δεδομένες θέσεις στα καυτά ζητήματα που απασχολούν την κρατική επιχείρηση ηλεκτρισμού....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου